Dorotea urodziła się w Santiago de Chile w dniu 5 czerwca 1816 r. w bardzo zamożnej rodzinie o hiszpańskich korzeniach. Miała 3 lata, kiedy jej rodzina przeniosła się, z powodów politycznych, do Barcelony. W wieku 16 lat wyszła za mąż za bogatego handlowca Giuseppe Maria Serrę. Z tego małżeństwa przyszło na świat sześć córek, które stały się “wspaniałymi chrześcijankami i przykładnymi matkami”.
Cnotą, która w największym stopniu z niej promieniowała, było miłosierdzie. Na “jałmużnę Bożą” przeznaczyła swój dobytek w takim stopniu, jak nikt inny w tych czasach w Barcelonie. Na pierwszym miejscu stawiała miłość do ubogich: “Będą moją pierwszą myślą” – mówiła. Ks. Rinaldi, który ją znał osobiście, zaświadczył: “Widziałem na własne oczy, jak bardzo wiele razy spieszyła z pomocą dzieciom, wdowom, osobom w podeszłym wieku, bezrobotnym, chorym... Służebnica Boża wykonywała na rzecz obłożnie chorych najbardziej uniżone usługi”. Ze strony męża mogła liczyć na pełne zaufanie i współpracę. Kiedy ten zmarł, oddała się całkowicie swojej misji.
W tym czasie zrodziła się i wzmacniała coraz bardziej relacja między salezjanami i córkami Maryi Wspomożycielki. Napisała do Księdza Bosko w 1882 r., prosząc o założenie szkoły na peryferiach Barcelony, która powstała ostatecznie w Sarria. Dwa lata później powstało dzieło CMW. W 1886 r., po wielu jej naleganiach, Ksiądz Bosko udał się do Hiszpanii, gdzie został bardzo serdecznie przez nią przyjęty. Potem przyszedł czas na koledż “S. Dorotea”. Do kupienia domu brakowało 7 tys. peset: suma, którą myślała zatrzymać na stare lata. Ale przekazała ją, mówiąc: “Bóg żąda ode mnie, bym była naprawdę uboga: tak więc będę”.
W Wielką Sobotę 1891 r. zachorowała na zapalenie płuc, która to choroba w ciągu tygodnia doprowadziła ją do śmierci. Jej szczątki śmiertelne spoczywają w Sanktuarium Maryi Wspomożycielki w Sarria. Została ogłoszona czcigodną służebnicą Bożą w dniu 9 czerwca 1983 roku.
