-        Znaczenie krzyża: po pierwsze, już symbolem samym w sobie jest krzyż jako taki. Otrzymanie krzyża łączy się z wielkimi emocjami i duchowymi wyzwaniami. Koncentruje życie misyjne na osobie Chrystusa, Chrystusa ukrzyżowanego. Zobowiązuje to najpierw do przyjęcia, a następnie przekazania wielkiej nauki płynącej z krzyża: o nieskończonej miłości Ojca, który ofiaruje to, co ma najlepszego – Swojego Syna; o miłości do końca, posłusznej i wspaniałomyślnej, która poddaje się woli Ojca dla zbawienia ludzkości.

-        Misje i krzyż: w tradycyjnej ikonografii misyjnej można podziwiać sylwetki misjonarzy, którzy ukazują krzyż ludziom. Ten gest, który dla niektórych może się wydać naiwny, oznacza dla nas, salezjanów, to, że “Naszą najszczytniejszą wiedzą jest zatem poznanie Jezusa Chrystusa, a największą radością głoszenie wszystkim niezgłębionych bogactw jego tajemnicy”. (Konst. salezjańskie, 34).

-        Dobry Pasterz: krzyżem, zgodnie z charyzmatem salezjańskim, żyje się w bezgranicznym oddaniu duszpasterskim. Dobry Pasterz ukazuje salezjańską chrystologię: miłość duszpasterską, rdzeń ducha salezjańskiego, “postawę, która zwycięża łagodnością i darem z samego siebie” (Konst. Salezjańskie, 10-11).

-        Da Mihi Animas Coetera Tolle: dewiza, która od samego początku charakteryzowała Synów Księdza Bosko. Ta krótka modlitwa salezjańska w kontekście misyjnym nabiera szczególnego blasku: pozostawić wszystko, także własną ziemię, bezpieczeństwo, kulturę, aby oddać się bez ograniczeń tym, do których jest się posłanym, stając się dla nich narzędziami zbawienia.

-        Duch Święty: tak jak zstąpił na Dobrego Pasterza, jak to uczynił w Jordanii, zstępuje teraz na Chrystusa obecnego w duszpasterskiej dynamice Kościoła.  Cała działalność misyjna bez Ducha Świętego, bez światła, bez jego rozeznania, siły i świętości, sprowadza się jedynie do serii działań, często próżnych, przeprowadzonych w odległych miejscach.

-        Mt 28,19: “Euntes ergo docete omnes gentes baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti”: Centrum misyjnego wysłania stanowi Zmartwychwstały. Słowa te upoważniają do wychowywania wszystkich osób, aby stali się naśladowcami i uczniami Jezusa (tekst grecki zawiera mathêteúsate, “czynić uczniów”, co znaczy więcej niż docete). Ewangelizacja, pełnia łaski realizuje się poprzez słowa i czyny, z większością wszystkich łask sakramentalnych już od chwili chrztu, który zanurza osobę w tajemnicy Boga-komunii.

• Title Title
•  

Tweet