Co Ksiądz Arcybiskup odczuł, kiedy dowiedział się o tej nominacji?
Było dla mnie dylematem, czy powiedzieć “tak” czy “nie” na wezwanie, jakie Bóg skierował do mnie poprzez Kościół. Poczułem także ciężar odpowiedzialności i swoją wielką nieudolność. Słowo Boże, które w tych dniach wielokrotnie rozbrzmiewało: “Nie bój się, Ja jestem z tobą”, pomogło mi udzielić jedynej właściwej odpowiedzi, jaka wiąże się z wyborem mojego życia w obliczu Boga, który mnie kocha.
Jak przedstawia się przyszła archidiecezja Księdza Arcybiskupa – Rabat? Czy jest znana?
Przebywałem tam przez prawie osiem lat. Byłem proboszczem i należałem do Rady Kapłańskiej i Rady Wychowania Katolickiego. Znam połowę tamtejszych księży i zakonników i sporą liczbę zakonnic, których jest blisko setka.
Pod względem geograficznym, jej powierzchnia jest prawie taka jak cała Hiszpania. Liczy ponad 30 milionów mieszkańców. Chrześcijan katolików jest chyba... 30 tysięcy, wszyscy cudzoziemcy, Europejczycy lub pochodzenia subsaharyjskiego, ale są również Azjaci.
Archidiecezja prowadzi 15 szkół katolickich, do których uczęszcza około 15 tys. uczniów (praktycznie wszyscy to muzułmanie) i liczne dzieła społeczne, głównie poprzez “Caritas”. Wielką troską otacza się imigrantów, którzy starają się dotrzeć do Europy...
A poza tym, jest kontynuowana ważna misja ewangelizacyjna i katechetyczna wśród studentów z obszaru subsaharyjskiego, którzy są liczni i stanowią wsparcie dla wielu wspólnot chrześcijańskich rozrzuconych po tym olbrzymim obszarze archidiecezji.
Dialog międzyreligijny jest prowadzony na wszystkich poziomach, ale przede wszystkim na poziomie codziennego życia, w relacjach przyjaźni i w spotkaniach między osobami.
Wraz z protestantami archidiecezja prowadzi Instytut Ekumeniczny Formacji Teologicznej i Duszpasterskiej pod nazwą “Al Muwafaka” (Razem), który zajmuje się dialogiem międzyreligijnym i studium islamu. Jest to oryginalne i beprecedensowe doświadczenie, jak sądzę, na skalę całego Kościoła.
Dialog międzyreligijny i migracja to dwa najważniejsze wyzwania, z którymi będzie się trzeba zmierzyć?
Z pewnością. Ale jeszcze ważniejszym wyzwaniem będzie miłość względem ludzi; kochając, chrześcijanie i muzułmanie mogą żyć w braterstwie; wtedy też ma miejsce troska o najuboższych, którymi w tym momencie są imigranci.
Źródło: Periodista Digital
