Treść tej pozycji, zredagowany w oparciu o materiały przekazane przez różne salezjańskie organizacje pozarządowe i grupę ekspertów “Don Bosco International”, definiuje przede wszystkim “advocacy” jako proces wsparcia osób i umożliwienia im wypowiedzenia się, przedstawienia swoich problemów, zapewnienie im dostępu do informacji oraz różnych usług, promocji, ochrony ich praw, sektorów odpowiedzialności, a także – analizę ich wyborów i opcji.
W odróżnieniu od lobbyingu i kampanii uwrażliwiających na dany problem, “advocacy” stara się dopuścić do głosu osoby, zwłaszcza te najbardziej bezbronne, by te mogły się swobodnie wypowiedzieć w kwestiach dla nich najbardziej znaczących, chroniąc ich prawa i sprawiając, że zostaną uwzględnione ich opinie i pragnienia, a także podjęte odpowiednie decyzje, które są kluczowe dla ich życia.
Różne podmioty, które są związane ze Zgromadzeniem i Rodziną Salezjańską, działają dzisiaj w kontekstach, w których jest wprowadzana polityka, która bezpośrednio lub pośrednio wpływa na edukację i rozwój młodzieży. Z uświadomienia sobie tego wszystkiego rodzi się potrzeba takiego przygotowania, by być w stanie interweniować w obliczu róznych wyzwań, jakie młodzi natrafiają dzisiaj na drodze swojego rozwoju, a nie ograniczać się jedynie do samych konsekwencji instytucjonalnych wyborów.
Dokument ten, podkreślając tradycję “advocacy” w historii Rodziny Salezjańskiej, wskazuje na wartości i zasady przewodnie w owym salezjańskim podejściu do wyzwań naszych czasów pod tym względem. W międzynarodowym kontekście, w którym tzw. “Agenda 2030” proponuje Cele Zrównoważonego Rozwoju, Position Paper określa siedem priorytetowych obszarów dla działań w ramach salezjańskiej “advocacy”.
Pubikując ten dokument chciano, z jednej strony, ukazać przebyte etapy i dokonane wybory na tym polu w historii Zgromadzenia i Rodziny Salezjańskiej, a z drugiej – wskazać na naglącą potrzebę ustosunkowania się do wyzwań i możliwości, jakie umożliwia świadome i kompetentne podejście do “advocacy” w odniesieniu do młodzieży, zwłaszcza najuboższej, według salezjańskiej perspektywy. Chce się w ten sposób wzmocnić już istniejące struktury salezjańskiej “advocacy” i rozwinąć nowe w tych kontekstach regionalnych, w których nie są jeszcze obecne.
