Czym jest wizytacja nadzwyczajna?
Jest to sposób obecności Przełożonego Generalnego w mojej osobie (lub w osobach innych radców – przyp. red.) w domach salezjańskich... Jest to sposób poznania rzeczywistości, aby móc towarzyszyć współbraciom z wszystkich wspólnot na świecie.
Co oznacza ta wizytacja dla salezjanów z Hiszpanii?
Dla salezjanów obu inspektorii ma szczególne znaczenie, ponieważ jest pierwszą po połączeniu inspektorii, co miało miejsce pięć lat temu. Nie możemy już mówić o dawnych inspektoriach, które się połączyły, ponieważ te obecne mają odmienne oblicze i tożsamość niż poprzednich sześć inspektorii; to nie jest jedynie połączenie, ale coś więcej... Inspektoria SSM posiada obecnie największą ilość salezjanów w skali całego Zgromadzenia.
Jak można odnowić salezjańskie placówki?
W obecnej sytuacji musimy zaplanować, w jaki sposób można odnowić naszą obecność wychowawczą, aby towarzyszyć ludziom. To wszystko wymaga serca, odpowiedniego spojrzenia wiary, inteligencji, odwagi i mądrości, wtedy te rzeczy będą realizowane krok po kroku, a wiele z nich będzie zrealizowane w najbliższych latach, ponieważ, jak mówi papież Franciszek, nie przechodzimy czasów zmiany, ale żyjemy zmianą czasu...
Kim są twórcy tej zmiany?
Ci wszyscy, którzy tworzą wspólnoty wychowawczo-duszpasterskie (WWD), Rodzinę Salezjańską wraz z moimi współbraćmi salezjanami... To bardzo ważne, że salezjański charyzmat zakorzenił się w tym kraju, co stało się dzięki zaangażowaniu świeckich.
Jak powinniśmy się przygotować do tej zmiany?
Refleksja powinna dotyczyć przygotowania do różnych czasów. Potrzebna jest wspólna praca wszystkich wspólnot wychowawczych na polu formacji, współdziałania i zaangażowania, ze stałym uwzględnieniem Bożego punktu widzenia, odkrywaniem tego, co Pan mówi do nas w danym kontekście. Jeśli nie będziemy pracować w ten sposób, będziemy jedynie pełnić funkcje administracyjne. Jest to pokusa, która dotyczy wszystkich złożononych struktur społecznych, a Zgromadzenie jest taką złożoną strukturą. Musimy unikać pokusy samozadowolenia, wykorzystując duszpasterską synergię, jaka łączy wszystkie osoby z naszych dzieł. Każdy jest ważny, musimy poznawać, towarzyszyć i kroczyć razem.
