Ks. José Carbonell Llopis urodził się 27 marca 1927 r. Alcoy-Alicante. Odbył nowicjat w Sant Vicenç del Horts, gdzie złożył pierwsze śluby 16 sierpnia 1946 r. Studiował filozofię w Turynie-Rebaudengo (1946-1950), a w czasie asystencji w Gironie (1950-1952) w postnowicjacie, złożył swoje śluby wieczyste 21 lipca 1951 r. Studia teologiczne odbył w Turynie-Crocetta, zaś na Papieskim Ateneum Salezjańskim zdobył doktorat z filozofii i licencjat z teologii. Został wyświęcony na kapłana w Bazylice Maryi Wspomożycielki w dniu 1 lipca 1956 r.
Następnie pracował duszpastersko w Sant Vicenç dels Horts, gdzie był również dyrektorem (1959-1961), a potem dyrektorem nowicjatu i studentatu filozoficznego w mieście Godelleta (1961-1964), dyrektorem szkoły technicznej “Doña Godina” w La Almunia (1970-72), dyrektorem Domu “Don Bosco” w La Almunia (1972-1975). W latach 1964-1970 pełnił również urząd przełożonego inspektorii Walencji.
W wieku 48 lat rozpoczął kolejny etap swojej posługi apostolskiej, czyniąc to jako misjonarz w Azji. Został wysłany na Filipiny, gdzie był najpierw przełożonym inspektorii (1975-1981) – pełniąc ten urząd zatwierdził nowe placówki misyjne w Papui-Nowej Gwinei – a następnie magistrem nowicjatu oraz wykładowcą filozofii i teologii (1981-1985). Potem został wysłany do wizytatorii Indonezji-Timoru Wschodniego, gdzie przebywał aż 30 lat (1985-2015), pracując w domach salezjańskich w Dżakarcie-Wisma (1985-1999 i 2012-2015), Tigaraksie (1999-2006) i Sumbie (2006-2012), pełniąc również funkcje delegata wizytatorii (1985-1998) i ekonoma (2000-2006). W 2015 r. wrócił do swojej oczyzny, do Hiszpanii, i zamieszkał w El Campello.
Ks. Carbonell zostanie zapamiętany jako wielki salezjanin, z pasją, kochający Zgromadzenie, przedsiębiorczy, optymista i człowiek radosny.
Pan Cesare Borlengo urodził się 15 listopada 1934 roku w Vezza d’Alba-Cuneo. Wstąpił do nowicjatu w Chieri 15 sierpnia 1951 r.; złożył pierwsze śluby 16 sierpnia 1952 r., a śluby wieczyste na Colle Don Bosco w dniu 21 lipca 1958 r.
Był czynnym i gorliwym koadiutorem, służył w domach salezjańskich ówczesnej Inspektorii Centralnej z siedzibą w Turynie, w miejscowościach Cumiana i Casalette. Od 25 lat był dobrze znany wszystkim salezjanom z Domu Generalnego, tam przebywającym na stałe i tymczasowo, gdzie, w stylu sobie właściwym, przepojonym serdeczną dobrocią salezjańską, niestrudzenie zajmował się najróżniejszymi pracami, nawet gdy jego stan zdrowia wyraźnie się pogarszał, a starość dawała się coraz bardziej we znaki.
Można o nim powiedzieć jak o Księdzu Bosko, że był “dogłębnie człowiekiem, bogatym w cnoty swojego ludu; dogłębnie człowiekiem Bożym”.
