“Nasza chęć nawrócenia odnawia się w miesięcznym dniu skupienia, a w czasie rekolekcji każdego roku. Jest to czas duchowej odnowy, którą Ksiądz Bosko uważał za kluczową część i sytezę wszystkich praktyk pobożnych. (…) Te momenty łaski przywracają naszemu duchowi głęboką jednosć w Panu Jezusie i czynią nas gotowymi na Jego powtórne przyjście”, jak to mówi również art. 91 Konstytucji salezjańskich.
I właśnie w tym duchu członkowie Rady Generalnej Zgromadzenia Salezjańskiego zgromadzili się w tym miejscu, odrywając się od swoich prac związanych z letnią sesją plenarną, aby doładować się pod względem duchowym, braterskim i ludzkim.
Na te dni rekolekcji w Vallombrosa złożyła się modlitwa, uważne słuchanie słów głoszonych przez kaznodzieję ks. Bartolomé, cisza, która ułatwiała indywidualną zadumę, Eucharystia i momenty braterskiego spotkania.
11 refleksji, które wypełniły te dni, pozwoliły bliżej poznać własną naturę ludzką jako rybaków, którzy posłuchali wezwania Jezusa i zdecydowali się iść za Nim za wszelką cenę, pokładając ufność w Maryi jako mistrzyni rozeznania duchowego.
Program poszczególnych dni, chociaż charakteryzował się regularnością co do swoich punktów i rozkładu dnia, przewidywał również pewne szczególne momenty, takie jak dzień pokutny w środę 30 czerwca; dzień “pustyni” indywidualnej w czwartek 1 lipca, a także – radosny moment braterski w postaci wycieczki do Sieny w sobotę 3 llipca, co miało miejsce przed powrotem do Rzymu.
Przełożony Generalny i inni członkowie Rady Generalnej, zanurzeni w przyrodę, w środowisko długiej historii, bogate w piękno i ciszę, mogli wspaniale przeżyć ten tydzień rozeznania woli Bożej, pełnej komunii, wzajemnej służby, z pewnością również z korzyścią dla ich obowiązków związanych z animacją Zgromadzenia i Rodziny Salezjańskiej.
