Kiedy salezjanie przybyli do Peru w 1891 roku i założyli dom w Limie (nad rzeką Rimac), nie utworzyli od razu inspektorii. W pierwszych latach domy salezjańskie należały do inspektorii innych krajów regionu, takich jak Argentyna, Chile i Ekwador. Początkowo zależeli bpa Jana Cagliero, wikariusz Przełożonego Generalnego ks. Rua w Ameryce Łacińskiej, zamieszkałego w Argentynie. Następnie, w 1893 r. zostali włączeni do nowo utworzonej inspektorii pw. św. Michała Archanioła z siedzibą w Chile. W 1894 r. stali się zależni od inspektorii ekwadorskiej, a następnie, po wydaleniu salezjanów z Ekwadoru, wrócili do inspektorii chilijskiej.
Z upływem czasu wzrosła liczba domów salezjańskich w Peru. Do pierwszego domu nad rzeką Rimac, przeniesionego do Breña w 1897 roku, dołączyły kolejne, w Arequipa i Callao, a także przez krótki czas salezjanie byli w „Hacienda Hoja Redonda” w mieście Ica. Salezjanie otrzymali wówczas zaproszenie do osiedlenia się w innych peruwiańskich miastach, co było zapowiedzią ich ekspansji w kolejnych latach. I w tym kontekście, 20 stycznia 1902 r., a więc dokładnie 120 lat temu, została utworzona salezjańska Inspektoria Peru (PER) z siedzibą w Limie-Breña pod wezwaniem św. Róży z Limy, która dotąd jest patronką PER. Ponadto dołączono do niej domy salezjańskie w Boliwii.
Pierwszy inspektorem tego nowego okręgu został ks. Ciriaco Santinelli, w czasie rządów którego powstały domy salezjańskie w miastach Cusco i Piura.
Historię inspektorii można podzielić na dwa główne etapy, obejmujące około 60 lat każdy. Pierwszy, od 1902 do 1963 roku, obejmuje okres, w którym była inspektorią dwóch narodów, jako że obejmowała domy w Peru i Boliwii. W tym okresie działalność salezjańska w Peru rozszerzyła się na Cusco (1905), Piura (1906), Huancayo (1923), Magdalena del Mar (1923), Ayacucho (1942), Chosica (1954), podczas gdy niektóre, jak Puno (1928), przestały istnieć.
Drugi etap rozpoczyna się w 1963 r., kiedy to domy salezjańskie w Boliwii usamodzielniają się i tworzą własną inspektorię. Ks. Carlos Cordero, pierwszy Peruwiańczyk stanowisku przełożonego inspektorii w tym czasie, w którym dzieło salezjańskie dotarło do bardzo odległych miejsc, takich jak Monte Salvado (1985), Pucallpa (2009) i San Lorenzo (2001) i innych.
120 lat po kanonicznym erygowaniu inspektorii pw. św. Róży z Limy można postrzegać jako spełnienie się pragnienia księdza Rua, który chciał uczynić z tej inspektorii wielką siłę napędową realizacji snu Księdza Bosko dotyczącego Peru.
Z okazji tej rocznicy inspektoria PER zrealizowało również pamiątkowy film wideo.
