Salezjanie Księdza Bosko obecni dziś w tym kraju liczą 17 osób: dziewięciu księży, dwóch salezjanów koadiutorów i sześciu studentów filozofii. Do tego należy dodać trzech erytrejskich salezjanów pracujących za granicą, we Włoszech i w Etiopii, co daje w sumie 20 osób. Z historycznego punktu widzenia, korzenie erytrejskie leżą u podstaw obecności salezjanów w całym Rogu Afryki, ponieważ pierwszymi salezjanami, którzy nie byli misjonarzami w sąsiedniej Etiopii, byli właśnie Erytrejczycy.

W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Etiopia salezjańska była pod dwoma administracjami: południowej, zależąc od inspektorii lombardzko-emiliańskiej (ILE), i północnej, będąc przedmiotem troski inspektorii Bliskiego Wschodu (MOR), gdzie szczególnie silnie zaznaczyła się obecność salezjanów erytrejskich. Z tego powodu, kiedy w 1995 r. ówczesny przełożony generalny ks. Egidio Viganò spotkał się w Etiopii z wieloma erytrejskimi salezjanami, uznał, że nadszedł czas, aby zapoczątkować misję salezjańską w ich ojczyźnie.

Misja została założona na początku czerwca 1995 roku w domu w Dekhemare, na południowy wschód od stolicy Asmary. Była to misja, którą ks. Viganò bardzo cenił i na krótko przed śmiercią, pod koniec tego miesiąca, powiedział do salezjanów: “Pamiętajcie, nie zapominajcie o Dekhemare!”.

Dzisiaj dom w Dekhemare jest nie tylko domem macierzystym erytrejskich salezjanów, ale także ich największym i najważniejszym dziełem. Znajduje się tu duży ośrodek kształcenia zawodowego, otwarty dla chłopców i dziewcząt, oferujący różne kierunki zawodowe (stolarstwo, mechanika samochodowa, elektronika i elektryczność, budownictwo itp.); internat;  aspirantat i nowicjat, gdzie odbywa się początkowa formacja salezjańska; oratorium świąteczne, które przyjmuje i animuje około 1500 młodych ludzi, organizując turnieje piłki nożnej pięcioosobowej z udziałem około stu zgłoszonych drużyn, a także ośrodek młodzieżowy o bardzo charakterystycznych cechach. Ponieważ salezjański ośrodek zawodowy, zgodnie z zaleceniem władz, jest przeznaczony dla młodzieży z całego kraju, ośrodek młodzieżowy służy przede wszystkim młodym ludziom z miasta i okolic; ten ostatni oferuje im krótkie kursy, zarówno zawodowe (elektryczność, elektronika, informatyka itp.), jak i bardziej artystyczne (taniec, muzyka, rysunek itp.).

Dziesięć lat po narodzinach pierwszego dzieła salezjanie z Erytrei założyli drugą placówkę, w Asmarze, która dziś służy jako dom formacyjny dla postnowicjuszy i jako studentat teologiczny.

Niedawno, w 2018 r., otwarto trzecią i na razie ostatnią placówkę w Barentù, w południowo-zachodniej części kraju, przy granicy z Sudanem, którą również cechuje salezjański wymiar charyzmatyczny, ukierunkowany na młodzież najbardziej zagrożoną; placówka oferuje krótkoterminowe kursy zawodowe, które stanowią edukacyjną deskę ratunku dla wszystkich młodych ludzi z tego regionu, których jest bardzo wielu, a którzy z różnych powodów porzucili szkołę.

Dzisiaj salezjanie są jedyną grupą Rodziny Salezjańskiej obecną w Erytrei, ale to nie znaczy, że charyzmat nie rozprzestrzenia się. Wielu byłych wychowanków w ostatnich latach głęboko doceniło otrzymane wychowanie salezjańskie, a dla tych z nich, którzy mieszkają w innych krajach, zwłaszcza we Włoszech i w Europie, salezjanie zorganizowali kursy formacyjne, w ramach których w ostatnich latach już odbyli pierwsze spotkania.  

Na szczeblu rządowym obecność salezjanów w Erytrei szła w parze z ewolucjami, które wpłynęły na życie tego kraju, zwłaszcza jeśli chodzi o stosunki z sąsiednią Etiopią. Od 1998 r. salezjanie obecni w tych dwóch krajach podlegają wyłącznej administracji wizytatorii “Kidane Meheret” Afryki, Etiopii i Erytrei (AET) z siedzibą w Addis Abebie, stolicy Etiopii. Jednak z powodu wojny, która wybuchła w tym samym roku między Etiopią a Erytreą, a która doprowadziła do zamknięcia granic i szlaków komunikacyjnych aż do 2018 roku, wspólna animacja była zawsze wyzwaniem, i to do tego stopnia, że przez kilka lat (2015-2020) erytrejskimi dziełami salezjańskimi opiekował się bezpośrednio Przełożony Generalny.

Od 2020 r., właśnie dzięki ponownemu otwarciu granic i szlaków komunikacyjnych, salezjanie z Erytrei ponownie mogli połączyć się z salezjanami z Etiopii w ramach wizytatorii AET. Erytrea spogląda z bólem na rzeczywistość etiopską i w jedności z Etiopią spogląda z bólem i przerażeniem na trwającą wojnę w regionie Tigraj i tragedię humanitarną o ogromnych rozmiarach, o której niestety niewiele się już mówi.

Salezjanie, którzy żyją i działają w Erytrei od 27 lat, są bardzo cenieni przez miejscowy Kościół i społeczeństwo obywatelskie za ich posługę wychowawczą i duszpasterską, a także za ich projekty społeczne, realizowane również we współpracy z wieloma włoskimi organizacjami salezjańskimi (“Fondazione Opera Don Bosco Onlus”, “Missioni Don Bosco”, “Fondazione DON BOSCO NEL MONDO”, “Volontariato Internazionale per lo Sviluppo”...). A w czasie wzlotów i upadków, związanych z różnymi wydarzeniami na poziomie narodowym, zawsze pozostają zjednoczeni i solidarni przy boku ludności.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet