Odpowiedź salezjanów z Inspektorii Krakowskiej po wybuchu wojny dotyczyła trzech głównych obszarów zaangażowania. Od samego początku podjęto wspólny wysiłek, aby zapewnić natychmiastową pomoc humanitarną osobom przebywającym w placówkach salezjańskich na Ukrainie i w sąsiedztwie. Oznaczało to przewożenie żywności, odzieży, środków medycznych, generatorów elektrycznych... do ośrodków salezjańskich, które stawały się centrami dystrybucji dla rodzin i innych sąsiednich ośrodków. Niektóre z większych budynków, jak np. kościoły, stały się magazynami, w których przechowywano zapasy do czasu, gdy można je było rozwieźć do potrzebujących.
Drugim kierunkiem działań było zapewnienie ciągłości edukacji ukraińskich uczniów. Oznaczało to wyposażenie samych uczniów i nauczycieli w komputery i inne materiały szkolne, by umożliwić im nauczanie na odległość. Niektórzy uczniowie i nauczyciele schronili się za granicą, ale dzięki temu wsparciu udało się im utrzymać kontakt ze swoimi klasami. Teraz zajęcia szkolne już się prawie kończą i wkrótce rozpoczną się obozy letnie.
Trzecie pole działania to było przyjęcie w Polsce uchodźców, głównie kobiet i dzieci. Te osoby były przyjmowane w domach rodzinnych, a także we wspólnotach zakonnych, parafiach lub innych ośrodkach pomocy społecznej, ale nie w obozach dla uchodźców. W samym Domu inspektorialnym PLS przebywa obecnie 16 gości z Ukrainy, którzy mają już ustabilizowaną sytuację. Ten trzeci obszar obejmuje cały szereg innych potrzeb, które trzeba zaspokoić, a które dotyczą żywności, odzieży, pomocy psychologicznej, szkoleń i pośrednictwa pracy, opieki nad dziećmi, zajęć rekreacyjnych....
Ks. Marcin stwierdził również, że w pierwszych tygodniach wojny, ze względu na zaskoczenie, panowała pewna dezorientacja co do tego, jak reagować, jak wspierać służby, jak i z kim się komunikować. Obecnie Ośrodek Misyjny w Warszawie koordynuje dystrybucję większości funduszy w regionie, a hojne wsparcie, jaka napływa z całego świata salezjańskiego, w tym z Kanady i Stanów Zjednoczonych, jest naprawdę czymś niezwykłym. Pojawiają się jednak pewne znaki zapytania dotyczące przyszłości. Wiąże się to chociażby z tym, że rząd polski był w stanie dotąd wspierać pewnymi funduszami, ale ta pomoc skończy się w lipcu.
W sytuacji, gdy ta wojna trwa nadal, niestety, po przezwyciężeniu szoku i zagubienia nadszedł czas, by wielu uchodźców przystosowało się do nowego życia, podczas gdy inni wrócili na Ukrainę, zwłaszcza ci mieszkający w zachodniej części kraju. Duże aglomeracje miejskie w Polsce mają ograniczone możliwości świadczenia usług socjalnych, a nowi przybysze są przenoszeni do mniejszych miast i wsi. Niektórym w Polsce udało się nawet znaleźć pracę, choć ukraińskim kobietom nie jest łatwo znaleźć taką, która pozwoliłaby utrzymać rodzinę. Jeśli chodzi o nieletnich, szacuje się, że w Polsce schroniło się około 300 tys. ukraińskich dzieci w wieku szkolnym. Aby we wrześniu mogły się lepiej zintegrować z systemem szkolnictwa, uczęszczają na lekcje języka polskiego, a siedem szkół w inspektorii PLS również przygotowuje się na przyjęcie uczniów z Ukrainy.
Ks. Kaznowski poinformował także, że udało mu się utrzymać stałą łączność z salezjanami na Ukrainie za pośrednictwem internetu, a kilka tygodni temu – również spotkać się osobiście z salezjanami we Lwowie, którzy nadal pomagają miejscowym rodzinom, borykającym się z brakiem towarów i wysokimi cenami. Ze swej strony ks. Inspektor zauważa, że w tę tragedię wpisuje się niepowtarzalna historia każdej z tych osób: niektórzy przyjeżdżają do Polski, bo ich domy zostały zbombardowane, inni wracają na Ukrainę, aby utrzymać swoje rodziny... Pośród tego całego bólu jest bardzo dużo dobra, które przejawia się w przyjęciu tak wielu ludzi; w salezjanach, którzy bawią się z ukraińskimi dziećmi w Domu inspektorialnym; w hojności i solidarności tak wielu...
Aby dowiedzieć się więcej o odpowiedzi salezjanów na wojnę na Ukrainie, można obejrzeć w sieci liczne filmiki wideo nakręcone przez “Salesian Missions”, Salezjańską Prokurę Misyjną z New Rochelle.
Ks. Tim Zak SDB, Inspektor SUE
