Sympozjum otworzyli dyrektor studentatu teologicznego, ks. Philip Barjo, dziekan, ks. Jose Chunkapura, i ks. A.L Jose, organizator tego wydarzenia, który powitał wszystkich, podkreślił znaczenie powrotu do charyzmatycznych korzeni i odczytał przesłanie z życzeniami, które na tę okazję skierował Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime.

Głównym mówcą sympozjum był bp Thomas Menamparampil, salezjanin, emerytowany arcybiskup Guwahati, który omówił temat “Wkład salezjanów w w północno-wschodnim regionie, w którym panuje pokój i duchowość”. Salezjański biskup, który jest znany jako rozjemca w wielu konfliktach etnicznych dotyczących różnych plemion w północno-wschodnich Indiach, zaznaczył w swoim wystąpieniu, że obecność salezjanów w północno-wschodnich Indiach przyniosła ogromne zmiany dotyczące współistnienia plemion, pomagając im żyć razem w pokoju. “Pokojowe współistnienie wśród plemion w północno-wschodnich Indiach to głównie wkład salezjańskich misjonarzy” – powiedział.

Praktycznie wszystkie główne plemiona w północno-wschodnich Indiach były reprezentowane przez różne osoby, które pracowały jako misjonarze lub należą do tych plemion. Bp George Palliparampil, salezjanin, biskup diecezji Miao, przybliżył salezjańskie dzieła misyjne we wschodniej części Arunachal Pradesh; ks. Roland Kharkhrang – te wśród Khasis i Jaintias; ks. Jose Chemparathy – te w zachodniej części Arunachal Pradesh; ks. John Zosizma – te z plemieniem Mizos; ks. Jogesh B. Sangma – z Garo; ks. Ishorary Sebastian – z Boro; ks. Joseph Pulinthanat – z plemieniem zamieszkującym region Tripura; ks. Jonas Kerketta – z Adivasis w Assamie; ks. Paul Panachickal – z Rabha; ks. Joseph Teron – z pomiędzy Karbi i Tiwa oraz ks. Lukose Cheruvalel – z Assamczykami.

Oprócz tych wszystkich prezentacji, ukazujących wkład charyzmatu salezjańskiego w życie różnych plemion północno-wschodnich Indii, inni mówcy odnieśli się do innych kwestii: ks. Roy Anthony Parackal mówił na temat systemu prewencyjnego; ks. Thomas Manjaly nt. “Charyzmat salezjański": podróż w przeszłość i kierunki ku przyszłości”; ks. Thattil Umbavu Joseph – o językach plemiennych; ks. Parankimalil John – o wkładzie salezjanów w edukację; ks. Parackal Johnson – o duszpasterstwie młodzieży; ks. Arickat Davis – o integralnym rozwoju człowieka; ks. George Maliekal – o stu latach misji ewangelizacyjnej; ks. Barnes Mawrie odniósł się do katechezy. W przerwach między prelekcjami nie brakowało innych momentów: występy chórów, tańce modlitewne, lektura Pisma Świętego czy modlitwa prowadzona przez nowicjuszy z różnych reprezentowanych na spotkaniu grup Rodziny Salezjańskiej.

Wikariusz generalny archidiecezji Shillong w swoim krótkim wystąpieniu zaznaczył, że przybycie salezjanów do północno-wschodnich Indii w 1922 r. przyczyniło się do ogromnej zmiany warunków życia różnych plemion w północno-wschodnich Indiach, a zwłaszcza wpłynęło na formację duchowieństwa diecezjalnego różnych diecezji w północno-wschodnich Indiach.

Na koniec głos zabrali: przełożona prowincji Shillong sióstr misjonarek Maryi Wspomożycielki (MSMHC, grupa Rodziny Salezjańskiej); s. Maria Goretti, która również podkreśliła znaczenie obecności salezjanów w tym regionie, a także przełożony salezjańskiej  inspektorii Shillong, ks. Paul Olphindro Lyngkot, który podziękował wszystkim za udział i wezwał do zachowania wierności Księdzu Bosko.

Sympozjum, które odbyło się stacjonarnie, było również śledzone online przez wiele zainteresowanych osób na kanale  YouTube “Don Bosco Media Network”, platformie ZOOM i kanale 279 lokalnej telewizji kablowej.

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet