W Martyrologium Rzymskim czytamy o bł. Artemide Zattim: “zakonniku Towarzystwa św. Franciszka Salezego, który odznaczał się gorliwością misyjną, a który wyruszywszy w niedostępne rejony Patagonii, poświęcił całe swoje życie potrzebującym w szpitalu tego miasta (tj. Viedma w Argentynie, gdzie jest pochowany) z najwyższym oddaniem, cierpliwością i pokorą”. Jest pierwszym salezjaninem koadiutorem, który został kanonizowany.
Artemide (Boretto, Reggio Emilia, 12 października 1880 - Viedma, Argentyna, 15 marca 1951) wraz z rodziną na początku 1897 r. wyemigrował do Argentyny, osiedlając się w Bahia Blanca, gdzie uczęszczał do parafii prowadzonej przez salezjanów. W wieku dwudziestu lat został przyjęty przez biskupa Giovanniego Cagliero jako aspirant salezjański i skierowany do domu w Bernal, gdzie powierzono mu zadanie asystowania młodemu księdzu choremu na gruźlicę. Pełniąc tę posługę, również on zaraził się tą chorobą. Wysłany na leczenie do szpitala San José w Viedma spotkał ks. Evasio Garrone. Razem z nim prosił i wyjednał u Maryi Wspomożycielki łaskę uzdrowienia, składając obietnicę poświęcenia całego swojego życia opiece nad chorymi. W 1908 r. złożył śluby wieczyste jako salezjanin koadiutor. Zaczął opiekować się apteką przyłączoną do szpitala, a później przejął odpowiedzialność za szpital. Jako dobry Samarytanin żył całkowitym oddaniem chorym, rozpoznając w nich oblicze Chrystusa. Wychowany w duchowej szkole księdza Bosko uczynił z Opatrzności Bożej pierwszy i podstawowy punkt oparcia dla swoich dzieł. Święty Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym 14 kwietnia 2002 r., a papież Franciszek włączył go do grona świętych Kościoła 9 października 2022 r.
Teksty liturgiczne w sześciu najczęściej używanych przez zgromadzenie językach dostępne są na dole strony.
