Obecny numer pisma zawiera, w dziale STUDI, dwa artykuły:
Pierwszy, zatytułowany Il rettorato di don Paolo Albera (1910-1921): al governo per trasmettere il genuino spirito salesiano, jest on owocem studium ks. Stanisława Zimniaka. Badacz zwraca uwagę na to, że okres rządów ks. Pawła Albery nie był przedmiotem badań monograficznych, naukowych i systematycznych, z wyjątkiem kilku badań cząstkowych, które jednak rzucają jedynie światło na niektóre aspekty jego długich rządów, trwających ponad jedenaście lat. W niniejszym eseju zostało przedstawionych jedynie kilka ważnych aspektów jego działalności jako przełożonego generalnego, tj. elementy rządzenia, które, choć mają kapitalne znaczenie, nie zostały jeszcze omówione lub zostały omówione bez niezbędnej, pogłębionej analizy. Oprócz dostarczenia dokumentacji na temat niektórych badanych tutaj kwestii, interesujące w tych badaniach jest przyjrzenie się, jaki jest “motyw przewodni” jego bycia i działania jako Przełożonego Generalnego Towarzystwa Salezjańskiego. We wszystkich rozdziałach tego studium zostaje podjęta próba uwypuklenia i udokumentowania “myśli” i “ducha”, które go ożywiały, poruszały i inspirowały. Chciał bowiem uczynić wszystko, co możliwe, aby zapewnić dalszy rozwój cennej spuścizny jego szacownych poprzedników – Księdza Bosko i Księdza Rua – w okresie naznaczonym epokowymi przemianami kulturowymi, społecznymi, politycznymi i religijnymi.
Drugi artykuł Alle origini del collegio salesiano Astori a Mogliano Veneto (1879-1888) jest autorstwa Vito Maurizio. Nie upłynął nawet rok od otwarcia szkoły w Este w 1879 r., kiedy do księdza Bosko zwrócił się inżynier Saccardo w imieniu ruchu katolickiego i diecezji patriarchalnej z propozycją otwarcia kolonii rolniczej dla ubogiej i opuszczonej młodzieży z miasta Wenecja. Wkrótce jednak z nową propozycją zwróciła się do niego pani Elisabetta Bellavite Astori, która dysponowała znaczną sumą, którą chciał przeznaczyć na pomoc młodzieży z pobliskiego miasta, Mogliano Veneto. Ksiądz Bosko przystał na tę propozycję i z początkiem 1881 roku rozpoczęto budowę nowego budynku. Pierwsi salezjanie przybyli tam 18 listopada 1882 roku. Nowy dyrektor musiał zmierzyć się z trudną sytuację, gdy chodzi o odbiorców dzieła. Jednak już pod koniec pierwszego roku zaczęto organizować szkoły, nadając dziełu niezwykły rozwój. Ksiądz Bosko, na krótko przed śmiercią, został poinformowany, że jest tam stu pięćdziesięciu uczniów, czyli tylu, ile mogła pomieścić sama szkoła.
W dziale FONTI został przedstawiony tekst oryginalny:
Chodzi o badania porównawcze przeprowadzone przez José Manuel Prellezo: “La pratica della educazione cristiana” di Antoine Monfat e gli “Appunti di pedagogia” di Giulio Barberis: una selezione di passi corrispondenti. Głównym celem tej pozycji jest udokumentowanie wpływu francuskiego wychowawcy i pedagoga Towarzystwa Maryi, ks. Antoine'a Monfata (1820-1898), na księdza Giulio Barberisa (1847-1927), odpowiedzialnego za “szkołę pedagogiki”, rozpoczętą w 1874 roku przez księdza Bosko w jego pierwszym dziele dobroczynno-edukacyjnym w Turynie-Valdocco.
W dziale PROFILI omówiony został esej Pedro Ruza Delgado: Angel Martín González (1924-1994), profesor, investigador e historiador salesiano.
Ten numer, jak zwykle, kompletują teksty składające się na działy Nota, Recensioni i Segnalazioni.
