W połowie lat sześćdziesiątych na scenie zapanowały festiwale piosenki, stając się bardze sławne w całym kraju. Jeden z ich finałów, który odbyl się w Hogares Mundet, był nawet transmitowany przez “Televisión Española”.
Na tej drodze ewolucji artystyczno-edukacyjnej, jaka była udziałem salezjanów z Hiszpanii, znalazły się dwa przedstawienia, które bardziej niż inne zaznaczyły się w historii: musical “Juan Soñador” salezjanina Carlosa Martíneza Vocesa i musical “Don Bosco” Antonio Gila Prieto i Joana Fanera; oba miały swoją premierę w 1988 r., w setną rocznicę śmierci założyciela.
W ten sposób rozpoczęła się nowa era w artystycznej działalności salezjańskiej Hiszpanii: Antonio Gil Prieto i Joan Faner stanęli na czele ambitnego projektu, który doprowadził do nagrania płyty i wystawienia musicalu w całej Hiszpanii.
Oto jak Antonio Gil ocenia znaczenie tej nowej formy ekspresji teatralnej: “To poprzez tekst, piosenkę, choreografię, taniec wyraża się potencjał wielu postaw, które potem rozwijają się w dzieciach, a które dotyczą uwagi, harmonii, komunikacji, kontroli, koncentracji, dynamiki, dyscypliny, wysiłku, marzeń, wyobraźni, optymizmu, szacunku, odpowiedzialności, wrażliwości, pracy, jedności... A to wszystko z kolei obejmuje różne sztuki sceniczne (tekst, poezja, piosenka, interpretacja), które razem wzięte, wzbudzają emocje i entuzjazm publiczności”.
Dziś istnieje wiele salezjańskich ośrodków młodzieżowych, które kontynuują to dziedzictwo. Oferują one różne formy edukacji i przy wielu okazjach angażują rodziny, stowarzyszenia rodziców i inne grupy Rodziny Salezjańskiej.
Wychowawcza rola teatru stwarza możliwość nadania znaczenia tym, którzy czasem czują się mało ważni. “Widzieliśmy, jak dzieci, które nigdy nie powiedziały więcej niż dwa zdania przed grupą ludzi, potrafiły zagrać główne role i zyskały wielką pewność siebie, którą zachowują do dziś” – mówią przedstawiciele salezjańskiej grupy teatralnej z Kartageny, która w tym sezonie wystawia musical “Un millón de sueños”, inspirowany filmem “The Greatest Showman”. Liczni członkowie tej grupy tak bardzo pasjonowali się teatrem, że uczynili z niego swój zawód, osiągając całkiem dobre wyniki, jak David Matarín, który zagrał w serialu HBO “Todo lo otro”.
“Teatr łączy w sobie wiele wartości, które zasługują na dowartościowanie, od ducha zespołowego do samodoskonalenia, od piękna sztuki do radości... Jesteśmy głęboko przekonani, że teatr salezjański pomaga młodym ludziom stać się lepszymi ludźmi. Moglibyśmy sparafrazować stwierdzenie Księdza Bosko i powiedzieć, że “dom salezjański bez muzyki i bez teatru jest jak ciało bez duszy” – dodają z Guadalajary.
Wiele salezjańskich grup teatralnych z Hiszpanii realizowało różne projekty muzyczne jeszcze przed wybuchem pandemii Covid-19. Blisko trzyletnia praca nad “nowymi” spektaklami pozwoliła dopracować wiele szczegółów, ale też wymogła pewne zmiany po powrocie do normalności. Wraz z tworzeniem nowej obsady, musieli praktycznie zacząć od zera, gdy chodzi o próby, choreografie i piosenki, chociaż pandemia niewątpliwie wygenerowała dodatkowy zastrzyk motywacji dla wszystkich.
“Bardzo cierpieliśmy i to przez długi czas, a teraz przyszła kolej na nas, aby przywrócić uśmiechy na twarzach wszystkich widzów. Naszą dewizą w czasie pandemii było zdanie wyśpiewane w jednej z naszych piosenek: ‘Jeśli będziemy szli razem, nasze marzenia się spełnią’” – powiedział Pablo Patiño, kierownik grupy teatralnej z Guadalajary.
“Powrót do teatru przyniósł radość zarówno uczestnikom, jak i animatorom. Jest to projekt, który ekscytuje wszystkich. Chcieliśmy wrócić na scenę i stworzyć spektakl ze wszystkimi dziećmi i młodzieżą, którzy się zgłoszą” – stwierdzili przedstawiciele grupy teatralnej z Kartageny.
Zaś grupa “Amorevo” z Madrytu próbowała się dostosować wówczas do warunków wywołanych trudną sytuacja zdrowotną. Zainspirowana postacią Księdza Bosko, który szukał pomysłowych rozwiązań, także ona znalazła alternatywne sposoby, przeprowadzając próby w domu i utrzymując ze sobą stały kontakt, nie dopuszczając cały czas myśli o zaprzestaniu działalności w okresie izolacji. Potem pokazywali ten swój musical w streamingu.
Po pokonaniu tego skomplikowanego etapu, salezjańskie musicale są teraz na nowo wystawiane już w normalny sposób. Dla wielu twórców “okres po Covidzie” niesie ze sobą nowe wyzwania. “Jednym z nich jest brak zaangażowania i poczucia odpowiedzialności. Obecnie zauważamy, że chęć zaangażowania się w projekt nie jest zbyt wielka, i widzimy również, że kultura wysiłku uległa erozji. Ale to nas nie powstrzymuje, wręcz przeciwnie, popycha do dalszej pracy nad przełamywaniem tych barier” – konkluduje Javier García, szef “Amorevo”.
Informacje o salezjańskich musicalach zaplanowanych na ten sezon można znaleźć na stronie salesianos.info.
