Nieletni, których spotykają, mają na barkach różne doświadczenia. Są tacy, którzy opuścili rodzinny dom ze względu na sytuację, jaka w nim panowała, a także tacy, którzy doświadczyli skrajnego ubóstwa. “Ten program przybliżania się do nich realizujemy 2-3 razy w ciągu tygodnia: udajemy się na ich poszukiwanie, zawieramy z nimi przyjaźń oraz poznajemy ich codzienne życie i ich przeszłość” – wyjaśnia ks. Myo Khin.
Ośrodek funkcjonuje 24 godziny na dobę, pracuje w nim odpłatnie sześć osób. Beneficjentami tej pracy jest 30 ludzi młodych: 24 buddystów i 6 chrześcijan w wieku od 4 do 18 lat, którzy na stałe tam mieszkają. Inne dziesiątki ludzi młodych przychodzą i odchodzą, zaś dziewczęta, które żyją na ulicy, są objęte podobnym programem przez siostry Dobrego Pasterza.
“Jest to bezpieczne miejsce dla tych chłopców i traktujemy ich jak członków rodziny” – kontynuuje ks. Myo Khin. Patrick Zaw Tan, odpowiedzialny za projekt, odbywa osobistą rozmowę z każdym z nich. “Staramy się im zapewnić odpowiednią edukację przez pierwsze dwa tygodnie od ich przybycia, ale jest to trudny proces” – stwierdza. Ci młodzi, przychodząc z ulicy, myślą tylko o zabawie, a niektórzy z nich nabyli także przyzwyczajenia wąchania kleju. W każdym bądź razie, spośród tych 30 chłopców, 22 chodzi do szkoły, a pozostałych ośmiu uczęszcza na kursy edukacji nieformalnej.
“Edukacja może zmienić życie osoby, jej przyzwyczajenia i postawy” – dodaje pan Zaw Tan.
Ośrodek, o którym mowa, został oficjalnie uznany w 2015 roku. Realizuje on również program pojednania rodzinnego, starając się przywrócić, jeśli istnieje taka możliwość, tych nieletnich rodzinom, które zgodzą się wziąć ich pod opiekę.
Gdy chodzi o przyszłość, ks. Myo Khin i jego współpracownicy mają nadzieję, że uda im się rozbudować pomieszczenia ośrodka, tak by można było przyjąć do 100 nieletnich.
