Xavante zaopatrują się w pożywienie na cztery sposoby: polując, łowiąc, uprawiając ziemię i zbierając warzywa owoce. Dwie pierwsze czynności są wyłącznie męskie, trzecia – należy zarówno do mężczyzn, jak i kobiet, zaś ostatnia – do kobiet. Typowe produkty to kukurydza, fasola, maniok, dynia i warzywa bulwiaste.
Dwa zasadnicze produkty w kuchni to mięso i kukurydza, z której przygotowują podpłomyki. Spożywa się również fasolę, dynię gotowaną, maniok, ziemniaki i palmito oraz dwa rodzaje kokosów, spożywając z nich miazgę i ziarna, bogate w oleje roślinne.
Żyjąc w środowisku naturalnym, niezanieczyszczonym, Xavante posiadają w swoim języku “poczucie konkretu”, z bardzo bogatą różnorodności odcieni. Czasem język nabiera cech muzykalności, jak w przypadku wyrażenia: “pada deszcz”, co tłumaczy się jako "tã tet’ta à", a co daje wrażenie, że słyszy się dźwięk spadających kropli deszczu na ziemię.
Bogactwo ich kultury i piękna nieskażonych terenów nie eliminuje jednak problemów, którym muszą stawiać czoła: zwłaszcza gdy chodzi o opiekę sanitarną i pożywienie – potrzebują pomocy i działania. Salezjańska Prokura Misyjna z Turynu obecnie angażuje się w realizację programu poszerzenia i remontu małego miejscowego laboratorium farmaceutycznego.
Szanując lokalną tradycję, chce się wdrożyć bardziej zróżnicowaną produkcję na bazie roślin, ziół i miejscowych owoców, które będą rozprowadzane w wioskach przez wyspecjalizowany personel w ramach programu duszpasterstwa zdrowia, realizowanego wraz z CIMI, Misyjną Radą Tubylczą, która troszczy się o grupy etniczne z Mato Grosso.
Więcej informacji na stronie: “Missioni Don Bosco”.
