Jako młody ksiądz, “papież świętego Księdza Bosko” miał tę przyjemność siedzieć przy stole z Księdzem Bosko i poznać Oratorium przez niego założone na Valdocco. Bardzo dokładnie znał wielką pracę, jaką ksiądz Bosko wykonywał na rzecz ubogich i opuszczonych chłopców. Oto dlaczego nie wahał się wesprzeć proces kanonizacji swojego przyjaciela, Księdza Bosko, a także jego duchowych synów. Istotnie, to on także dał impuls do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego Dominika Savio.
Ks. Eugenio Ceria, salezjanin, z wielkim entuzjazmem przywołuje dzień kanonizacji Księdza Bosko, pisząc prawdziwy na cześć Świętego Młodzieży. “Bardzo rzadko, a być może nigdy dotąd, Bazylika Watykańska kontemplowała tak nową radość paschalną, tak świeżą, tak nieoczekiwaną, jak ta, która miała miejsce w Wielkanoc 1934 roku. Tą Wielkanocą kończył się Nadzwyczajny Jubileusz Odkupienia i została uczczona świętość apostoła, który zaniósł dobrodziejstwa Odkupienia niezliczonej liczbie dusz”.
I taki był dalszy ciąg tego poematu miłości: “O świcie ogromny tłum ludzi przybywających z różnych części miasta kierował się na Plac św. Piotra. Punktualnie o godzinie szóstej zostały usunięte barierki przez strażników, którzy pilnowali wejść, a które powstrzymywały tłum niecierpliwie czekający na kontrolę biletów wstępu. O godzinie 7.45 było już wewnątrz świątyni 60 tysięcy osób, bo tyle mogła pomieścić ludzi. Był to spektakl jedyny na świecie! Osoby różnych stanów, płci i wieku, kapłani, uczniowie, studenci, pracownicy umysłowi i prości robotnicy, wytworne damy i proste kobiety z miasta, o różnych obliczach, różnie ubrani, mówiący różnymi językami – wszyscy oni razem przeszli pod łukami bazyliki i przez największy plac na świecie, trwając w jedności z Księdzem Bosko i Piusem XI”.
A potem tak napisał ks. Piotr Ricaldone, ówczesny przełożony generalny: “Miasto Watykan, 1 kwietnia, kwadrans po dziesiątej. Alleluja! Wikariusz Chrystusa ogłosił Księdza Bosko świętym. Niech błogosławi Turyn, Włoch, świat”.
Kanonizacja Księdza Bosko przekonuje współczesnych wychowawców o stałej aktualności systemu prewencyjnego, zasadzającego się na rozumie, religii i miłości wychowawczej (amrevolezza), a którego celem jest ukształtowanie uczciwego obywatela i dobrego chrześcijanina. Jest to sprawdzony system wychowawczy, ponadwiekowy, potwierdzony zastępem świętych ludzi młodych, takich jak: Dominik Savio, Laura Vicuña, Zeferyn Namuncura, pięciu młodych męczenników z Poznania, Alberto Marvelli, młodzi męczennicy hiszpańscy... i ci wszyscy ludzie młodzi, którzy będą beatyfikowani i kanonizowani w bliskiej i dalszej przyszłości, “ponieważ nasze Zgromadzenie ma większą przyszłość niż przeszłość”, jak to lubi powtarzać Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime.