Na przestrzeni wieków, stojących pod znakiem pozytywnych, ale także negatywnych momentów, Kościół Katolicki określał historię Amazonii. Kardynał Claudio Hummes, przewodniczący Panamazońskiej Sieci Kościołów (REPAM), stwierdził: “Kościół w Amazonii potrzebuje odnowy swojej obecności, określenia nowych dróg, aby mógł podnieść się ze swojego fotela i wyjść w kierunku peryferii, w kierunku miejsc najbardziej potrzebujących”.
Termin “Panamazonia” został wprowadzony 7 sierpnia 2014 roku i rozumie się przezeń ogół tych krajów Ameryki Południowej, na których terenie znajdują się wielkie obszary amazońskiej puszczy: Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Ekwador, Gujana Francuska, Gujana, Peru, Wenezuela i Surinam.
W dniach 19-22 kwietnia ośmiu przedstawicieli animacji misyjnej inspektorii brazylijskich z siedzibami w Campo Grande, Sao Paulo i Manaus, a także Peru i Ekwadoru, spotkało się w salezjańskiej szkole w San Vicente, należącej do inspektorii Campo Grande, aby zastanowić się wspólnie w kontekście najbliższego Synodu dla Amazonii. Spotkanie prowadził ks. Martín Lasarte z Dykasterii ds. misji, któremu towarzyszył koordynator ekipy duszpasterstwa młodzieżowego inspektorii Campo Grande – ks. Wagner Luís Galvão.
“Inspektoria Campo Grande posiada stuletnie doświadczenie związane z pracę wśród tubylców, co stanowi wielkie ubogacenie dla świata, Zgromadzenia i całego Kościoła” – stwierdził ks. Martin Lasarte. “Zastanawiamy się z misjonarzami z różnych inspektorii, w jaki sposób przygotować się do tego Synodu dla Amazonii. W listopadzie będziemy nadal zastanawiać się nad naszą przeszłością, nad naszym historycznym dziedzictwem jako inspektoria, nad dokonanymi ulepszeniami i wyzwaniami, którym stawiamy czoła. Te wielkie wyzwania dotyczą naszej pracy duszpasterskiej na rzecz ludności tubylczej na tym wielkim obszarze o nazwie Amazonia, a zwłaszcza w Mato Grosso. Czy nasza obecność nie mogłaby być jeszcze bardziej znacząca, a to z racji naszego charyzmatu młodzieżowego i wychowawczego?”.
Zadając to pytanie, ks. Lasarte zachęcil do “dalszego podtrzymywania tego misyjnego ducha. I nie myślimy tutaj jedynie o misjach wśród Indian Xavantes i Bororo, ale o gorliwości misyjnej we wszystkich salezjańskich działaniach”.
