Danielly Mendonça

Pierwsi salezjanie przybyli do Areia Branca z Włoch na zaproszenie bpa Gentila Diniza Barreto w dniu 18 czerwca 1978 roku. Byli to: ks. Bernardo Roana, ks. Brenno Guastalla i salezjanin koadiutor Antonio Cibin. W tym czasie Areia Branca, pozbawiona odpowiedniej infrastruktury, potrzebowała odpowiednich działań społecznych i formacji katechetycznej.

W 1979 roku utworzono małą szkołę z trzema salami, by zapobiec wykorzystaniu seksualnemu dzieci i nastolatków. W latach 80. salezjanie odbudowali kościół “Matki Boskiej Żeglarskiej” i wybudowali ośrodek młodzieżowy “Don Bosco”.

W latach 1987-1990 zostały zrealizowane dwa projekty o wielkim znaczeniu społecznym: Warsztaty Szkolne Księdza Bosko, w których na przestrzeni lat uczyły się zawodu setki ludzi młodych, przyczyniając się w ogromny sposób do rozwoju społeczno-gospodarczego tego terenu. Tę pracę realizowali przede wszystkim salezjanie koadiutorzy: najpierw Giovanni Pavan, a następnie Conrado Carpamó. Kolejnym wielkim projektem było powstanie Specjalnego Ośrodka Edukacyjnego “Maria Lauretânia Rolim Bezerra do Vale” (CEESLAUVA), w którym pobierały edukację osoby niepełnosprawne.  

W Areia Branca salezjanie zawsze wspierali tubylców w ich walce o zachowanie ziemi, którą toczyli z latyfundystami. W Serra do Mel ks. Giuseppe Venturelli kierował taką walką, pomagając tubylcom w konsolidacji ich osiedli i zorganizowaniu się, co czynił poprzez Grupę Studium i Akcji Społecznej (GEAS) i Rodzinną Szkołę Rolniczą, którą założył.

Gdy chodzi o Tibau, w pamięci tamtejszych mieszkańców pozostał ośrodek katechetyczny, którego pomysłodawcą i twórcą był ks. Giuseppe Venturelli.

W Grossos, oprócz licznych kaplic, na uwagę zasługują: ośrodek katechetyczny i ośrodek młodzieżowy, w którym mieści się siedziba Sekretariatu Opieki Społecznej. A poza tym powstały: kościół “de los Coqueiros” i kaplica w Gado Bravo.

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet