Pomoc przy załadunku na dworcach, sprzedawanie na ulicy, praca w polu, w fabrykach, w kopalniach czy jako pomoc domowa... To niektóre z zajęć, jakie wykonują nieletni na świecie, co uniemożliwia im chodzenie do szkoły i cieszenie się dzieciństwem. Nigdy dziecko nie powinno zadawać sobie następującego pytania: “Co robisz, uczysz się czy pracujesz?”.
Praca dzieci dotyczy przede wszystkim rolnictwa (71%); 17% nieletnich jest zaangażowych w sektorze różnych usług, a 12% - w sektorze przemysłowym, zwłaszcza w przemyśle kopalnianym.
Salezjanie na całym świecie robią wszystko, aby wyrwać te dzieci z pracy, której nie powinni wykonywać. A to po to, aby te mogły odzyskać swoje dzieciństwo, pójść do szkoły, bawić się z przyjaciółmi, nauczyć się czegoś, co przyda im się w życiu; aby mogły czuć się kochane i poważane; aby poznały Boga i czuły się kochane przez miłującego Ojca, jak to się należy dzieciom w ich wieku.
Dzieci są zawsze tanią siłą roboczą, łatwo można je zastąpić innymi, które nie narzekają ani nie domagają się swoich praw, po prostu dlatetego, że ich nie znają. Są traktowane jak dorośli, równie ciężko jak oni pracują i przez to łatwo popadają w różne choroby. Noszą wielkie ciężary, pracują w ziemi, przyjmują postawy, które je deforumują, stając się przyczyną chronicznych chorób; nabywają przy tym niskiego poczucia własnej wartości, tracą zaufanie do innych ludzi i wpadają w różnego typu depresje.
Salezjanie i wszystkie instytucje, które podzielają myśl Księdza Bosko, nigdy nie przestaną się domagać poszanowania praw dzieci i wprowadzenia odpowiednich środków, by dzieci mogły być chronione i czuć się bezpiecznie. Edukacja jest i pozostanie kluczem do tego, by dzieci nie były wykorzystywane, mogły zmienić swoje życie, stały się rzecznikami zmian i rozwoju oraz protagonistami swojej przyszłości.
