Kiedy w 2012 roku został wydany ten dokument, ówczesny przełożony generalny ks. Pascual Chávez napisał we wstępie, że ten powinien stanowić bodziec do działania i ukierunkowania Rodziny Salezjańskiej w zrozumieniu i pogłębieniu charyzmatu Księdza Bosko. Jednocześnie “Karta tożsamości” określała pewne linie i wspólne cechy RS, które mają ułatwić różnym grupom dzielenie się swoim doświadczeniem życia na płaszczyźnie salezjańskiego charyzmatu i wzmocnić współpracę między nimi.
Istotnie, ten dokument stanowi syntezę dwóch poprzednich. Pierwszy z nich to “Karta jedności Rodziny Salezjańskiej”, wydana w 1995 przez VII następcę Księdza Bosko – ks. Egidio Viganò: chodzi tu o tekst, który stanowi refleksję nad znaczeniem salezjańskiego ducha i pomaga zespolić członków Rodziny Salezjańską w jedną rodzinę duchową. Natomiast drugi, “Karta posłannictwa Rodziny Salezjańskiej”, wydany przez VIII następcę Księdza Bosko – ks. Juana Vecchiego, ukierunkowuje misję każdej grupy RS, zachęcając do podjęcia odpowiedzialności za salezjańskie posłannictwo, przypominając przy tym, że Rodzina Salezjańska jest, w rzeczy samej, apostolska, a cel jej działania jest duszpasterski.
Na te dwa dni seminarium złożyły się cztery sesje, w czasie których omawiano pięć rozdziałów “Karty tożsamości”. Po powitaniu uczestników ze strony ks. Matthewa Chana, delegata inspektorialnego ds. RS, ks. Domingos Leong przedstawił wspomniane dokument w jego całości, a następnie przybliżył pierwszy rozdział, zaznaczając, że Rodzina Salezjańska należy do Kościoła powszechnego i wnosi swój wkład w krzewienie i ożywianie misji Kościoła.
Druga część obrad pierwszego dnia koncentrowała się na misji Rodziny Salezjańskiej, co omówił ks. Simon Lam wraz ze swoją ekipą, która składała się z trzech kleryków, salezjanina koadiutora i jednej osoby świeckiej. Zabierający głos dzielili się doświadczeniem związanym z salezjańskim charyzmatem, jakie było ich udziałem w czasie towarzyszenia uczniom i młodym internistom z salezjańskiej szkoły technicznej “Aberdeen” w Hongkongu.
W drugim dniu seminarium siostra Enid Tso, córka Maryi Wspomożycielki, wprowadziła w trzecią część spotkania poświeconego duchowości salezjańskiej. Na koniec głos zabrał ks. Lanfranco Fedrigotti, mówiąc o sztuce wychowania do jedności i animacji w Rodzinie Salezjańskiej.
Seminarium zakończyła Eucharystia.
