“Istota tego nowego podręcznika poświęconego dyrektorowi tkwi w tym, że salezjański dyrektor nie tylko jest dyrektorem wspólnoty zakonnej, ale także wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej” – stwierdził ks. Coelho.
“Zebrane jest tutaj całe bogactwo naszej tradycji – kontynuuje ks. Roggia – począwszy od dewizy ‘staraj się najpierw, by cię kochano’, którą Ksiądz Bosko przekazał księdzu Rua, kiedy ten udawał się jako dyrektor do Mirabello. Do tego dochodzi to całe bogactwo, na które składa się 316 ankiet nadesłanych z wszystkich regionów salezjańskich”.
Księże Silvio, w pierwszej części podręcznika przedstawiona jest salezjańska tożsamość konsekrowana. O czym jest mowa?
Pierwsze stonice uwypuklają naszą tożsamość salezjanów jako osób konsekrowanych, uwzględniając dwie formy jednego powołania – salezjanów koadiutorów i salezjanów kapłanów – wewnątrz Rodziny Salezjańskiej i w Kościele. Salezjański dyrektor jest wezwany do rozwijania i wzmocnienia tożsamości salezjańskiej swoich współbraci i tego wszystkiego, co wiąże się z salezjańską obecnością na danym terenie. Dyrektor jako gwarant i stróż salezjańskiego charyzmatu: to było jednym z najbardziej podkreślanych przesłań, jakie wypływały z tych wspomnianych 316 ankiet, które nadeszły z 7 regionów.
W drugiej części jest przedstawiony dyrektor w salezjańskiej wspólnocie zakonnej. Jakie linie przewodnie zostały tutaj zaproponowane?
Powracając do kluczowego tematu KG27 (mistycy w duchu, prorocy w braterstwie, słudzy młodzieży), jesteśmy przekonani o darze i odpowiedzialności, jakie wiążą się z obecnością dyrektora we wspólnocie. Zostały tam uwzględnione różne sposoby i narzędzia: od ‘słówka na dobranoc’ do programu wspólnotowego; od roli rady lokalnej do spotkań wspólnoty. W ten sposób kształtuje się ten rodzaj towarzyszenia, jakiego wymaga się od dyrektora w odniesieniu do każdego współbrata. A jeszcze co do towarzyszenia, zostanie wkrótce oddane do dyspozycji współbraci kolejne opracowanie: “Giovani Salesiani e accompagnamento - orientamenti e direttive” (Młodzi salezjanie i towarzyszenie – wytyczne i wskazania”.
A gdy chodzi o “wpólnie realizowane posłannictwo salezjańskie”, co mówi nowy podręcznik?
Czerpiąc z wypowiedzi ks. Vecchiego, który stwierdza, że nie istnieją jedynie placówki ‘samych salezjanów’, wiele uwagi poświęca się wspólnocie salezjańskiej jako punktowi charyzmatycznego odniesienia wewnątrz wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej, tj. ukazuje się, w jaki sposób należy nadal krzewić duchowy charyzmat pedagogiczny Księdza Bosko, aby nie przestał rozkwitać i wydawać owoców wśród młodzieży.
Czym jest ten podręcznik dla poszczególnych salezjanów?
Przełożony Generalny napisał we wstępie: “Tak więc wam wszystkim, drodzy współbracia, ofiaruję ten dar, owoc wytężonej pracy zbierającej cały rozwój, jaki miał miejsce w Kościele i w naszym Zgromadzeniu w ostatnich 30 latach”. Jest to dar, który staje się także zadaniem, zwłaszcza dla tych, którzy są odpowiedzialni za animację i zarządzanie.
Dostępne jest również wideo z tym wywiadem w językach włoskim i hiszpańskim.
