Przed południem w piątek 30 sierpnia radca ds. duszpasterstwa młodzieży prowadził spotkanie na temat “Włączenie młodych w nasze wspólnoty wychowawczo-duszpasterskie w świetle salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego i Synodu poświęconego młodzieży”, zatrzymując się na czterech kluczowych punktach, jakie wspólnoty wychowawczo-duszpasterskie (WWD) powinny uwzględnić w pracy z młodzieżą:

• Synod poświęcony młodzieży. W jego kontekście ks. Attard stwierdził, że “przede wszystkim ten dostarcza konkretnego paradygmatu, dotyczącego rozeznania, i w jakiś sposób, już jest nierozerwalnie złączony z naszym sposobem realizacji posłannictwa salezjańskiego”.
• Historia WWD z synodalnego punktu widzenia. W swojej refleksji odniósł się w tym miejscu do słów ks. Juana Edmundo Vecchiego, VIII następcy Księdza Bosko.
• Obecne zadanie WWD i oczekiwania młodzieży. Wychodząc od głównych trudności, jakie mogą się pojawić – zmęczenie, opór i lęk – stwierdził: “mając odwagę nie tylko w rozeznaniu trudności, którym trzeba będzie stawić czoła, musimy mieć także odwagę, entuzjazm i pokorę w słuchaniu tego, co współcześni ludzie młodzi nam przekazują”.
• Droga, która otwiera się przed WWD. Odniósł się przy tym do trzech kluczowych punktów: nawrócenie osobiste, nawrócenie duszpasterskie i nawrócenie misyjne.

Innym aspektem, do którego odniósł się ks. Attard w swoim wystąpieniu, było słuchanie i towarzyszenie młodzieży, “dostrzegajac to, co niewidzialne, w widzialnym”.

W sobotnie przedpołudnie w dniu 31 sierpnia odbyła się Lectio Divina, którą prowadził ks. Michele Molinar, nowy wikariusz ICP, a która skupiała się na przypowieści o talentach. Po niej głos zabrał ks. Attard na temat: “Pytania i wyzwania ze strony młodzieży pod adresem Kościoła i życia konsekrowanego”. Omawiając te kwestie radca generalny powiedział: “Myślę, że jedną z pięknych rzeczy, z których zdałem sobie sprawę w ostatnim roku, jest przekonanie, że droga, kiedy jest przemierzana we wspaniałomyślny sposób, jest zdolna stworzyć komunię. Droga, która wychodzi od tego, co jest naszym wezwaniem przez Pana, a która prowadzi również przez tę wielką miłość, jaką żywimy my, salezjanie, do naszego ojca i nauczyciela – Księdza Bosko. I jest to rzecz fascynująca, która nie zna granic i kultur, jest ponad podziałami”. 

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet