Posiedzenie Konsulty Światowej koordynowała Dykasteria ds. duszpasterstwa młodzieży, a wzięło w nim udział około 30 osób: salezjanie i świeccy z całego świata, reprezentujący rózne regiony. Jego celem było wsłuchanie się w głos protagonistów posłannictwa, tj. młodzieży najuboższej i potrzebującej, oraz dzielenie się doświadczeniami i dobrymi praktykami, jakie są realizowane na różnych placówkach Zgromadzenia.
W ostatnich dziesięcioleciach salezjanie, inspirując się systemem prewencyjnym Księdza Bosko, coraz bardziej koncentrują swoje działania na ubogich, z marginesu, najsłabszych i wykorzystywanych, prowadząc placówki ukierunkowane na zaspokojenie ich potrzeb, zwłaszcza tych naglących o charakterze edukacyjnym i duszpasterskim.
W swoich obradach Konsulta Światowa zastosowała metodę rozeznania, która zakłada trzy następujące fazy: rozeznać, zinterpretować i wybrać. Ks. Daniel García Reynoso, koordynator światowy ds. dzieł i służb społecznych na rzecz młodzieży zagrożonej i znajdujących się w sytuacji wykluczenia, stwierdził: “W ramach procesu przygotowania do obrad tej Konsulty na różnych kontynentach i w różnych regionach wybrano salezjanów i świeckich, którzy przeanalizowali w poszczególnych inspektoriach i w odpowiednich kontekstach, sytuację dzieł i usług społecznych”.
Jeszcze przed tym posiedzeniem Konsulty jej członkowie odpowiedziali na zadane pytania. I w oparciu o ten materiał został wypracowany dokument roboczy, który przybliżył w ogólnym zarysie sytuację dzieł i działań społecznych w Zgromadzeniu. To wszystko można znaleźć w wydanych Materiałach.
Wymiar społeczny salezjańskiego charyzmatu pomogły następnie zgłębić dwie prelekcje. Pierwszą wygłosił ks. Rossano Sala, który przedstawił ten problem w świetle Synodu, który odbył się 2018, a którego był sekretarzem specjalnym, a drugą – Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime, który podkreślił: “Zrodziliśmy się na peryferiach i jesteśmy wezwani do tego, by tam ciągle powracać, aby odpowiedzieć kreatywnie i odważnie na wyzwania, jakie łączą się z posłannictwem salezjańskim”.
Dokument i końcowe oświadczenie stanowią linie przewodnie dla salezjańskiej pracy na rzecz młodzieży. Za przykładem Księdza Bosko współcześni salezjanie oświadczają: “Potwierdzamy konieczność zajęcia się przede wszystkim młodzieżą biedną, opuszczoną i zagrożoną, która odczuwa szczególną potrzebę miłości i ewangelizacji, i dlatego pracujemy zwłaszcza w środowiskach najuboższych” (Konstytucje, art. 26).
