Po wyrażeniu zadowolenia z faktu, iż Kapituła odbywa się na Valdocco – co łączy z zachętą, by nie zamykać się na krzyk ludzi młodych, zwłaszcza tych, którzy są „jak owce bez pasterza” – Ojciec Święty wzywa każdego syna Księdza Bosko do „pielęgnowania postawy kontemplacji” i tego spojrzenia, które jest „zdolne określić i rozpoznać newralgiczne punkty”, bo to uzdalnia do „innych marzeń, które ten świat nie oferuje”.
Biorąc za przykład Księdza Bosko, papież wskazuje salezjanom model salezjanina, który „nie umie pozostać neutralnym lub biernym w obliczu tego wszystkiego, co zachodzi”: salezjanina, jak możemy stwierdzić odnosząc się do Wiązanki 2020, który żyje polityką Ojcze nasz, zanurzony w rzeczywistości, ale po to, aby kierować tę rzeczywistość ku Bogu. Salezjanin, który nie jest ani klerykalny, ani rygorystą, a raczej osobą konsekrowaną, która „nie odcina się od świata, aby poszukiwać świętości”, ale która „nie boi się wyzwań i umie zdecydować, w jaki sposób i jaki świat wybrać”.
Świat salezjanów jest światem młodzieży, a sposobem jego zamieszkania jest po prostu bycie razem: „Rozmówcy Księdza Bosko wczoraj i salezjanina dzisiaj to nie są jedynie odbiorcy wcześniej przygotowanej strategii, ale żywi protagoniści oratorium, która ma być realizowane” – dodaje wyraźnie papież.
Z drugiej strony, utrzymuje dalej papież Franciszek, mówiąc o szczególnej sylwetce salezjanina koadiutora, „wasza konsekracja jest przede wszystkim znakiem bezinteresownego ukochania Pana i miłości do Pana w jego młodzieży… Pierwszym wezwaniem jest wezwanie do radosnej i bezinteresownej obecności wśród ludzi młodych”.
Pośród wskazówek, jakie skierował w odniesieniu do przyszłej drogi Zgromadzenia, papież Franciszek uwzględnił również dar obecności kobiet w dziełach salezjańskich, od mamy Małgorzaty począwszy: obecności będącej w stanie przekazać wartość gościnności; obecności uczuciowej, a oprócz tego skutecznej, i dlatego trzeba ją dowartościować, traktując ją „nie tyle jako pomocniczy, ale konstytutywny element waszych placówek”.
I na koniec, odnosząc się do globalnej obecności Rodziny Salezjańskiej, rozprzestrzenienia się misji, coraz mocniejszej inkulturacji Ewangelii, papież zachęcił do „zachowania bogactwa licznych kultur”, w których salezjanie są zanurzeni, bez ich „homologacji”. W ten sposób „salezjańskość”, daleka od zatracenia się w jednolitości różnych tonów, znajdzie piękniejszą i bardziej atrakcyjną formę… będąc w stanie wyrazić się „w dialekcie”. I będzie umieć także posługiwać się, czyniąc to w naturalny i autorytatywny sposób, językami używanymi na podwórkach cyfrowych.
Zakończenie przesłania papieża jest niczym hymn w hołdzie Księdzu Bosko i jego marzeniom związanym z młodzieżą, zwłaszcza najbardziej potrzebującą: „Marzcie o otwartych, wydających owoce i ewangelizujących domach, które pozwolą Panu okazać licznym ludziom młodym Jego bezwarunkową miłość, pozwalając wam cieszyć się pięknem tego, do czego jesteście powołani. Marzcie… Nie tylko myśląc o sobie i dobru Zgromadzenia, ale o wszystkich ludziach młodych, którzy są bezsilni, pozbawieni światła i pociechy płynącej z przyjaźni z Jezusem Chrystusem, wspólnoty wiary, która stanowi wsparcie, i horyzontu, który otwiera na sens życia. Marzcie… I pomóżcie marzyć innym!”.
Pełny tekst listu dostępny jest na stronie sdb.org
