Każdą przestrzeń wychowawczą, każdy dom salezjański, każde osobiste spotkanie uczyńmy powodem, aby mówić, że życie jest piękne, że jest darem Boga, a zatem należy je przeżywać jako święto nawet w szare dni.

Drodzy przyjaciele, pozdrawiam was z całego serca. Zbliżamy się do Świąt Bożego Narodzenia i z tej okazji chcę podzielić się z wami treścią rozmowy, jaką odbyły wnuczka i jej babcia, która dobrze zna ludzkie serce, mając za sobą spore doświadczenie życiowe.

Drodzy czytelnicy, przyjaciele Księdza Bosko i jego charyzmatu, pozdrawiam was pod koniec 2020 roku, który zapamiętamy jako bardzo trudny i pod wieloma względami bolesny rok, a który zmienił z dnia na dzień nasze przyzwyczajenia, rytm naszego życia osobistego, rodzinnego i wspólnotowego. Mam nadzieję, że przyszły rok będzie czasem bogatym w błogosławieństwa. I zastanawiając się nad tym wszystkim, co dany rok oznacza, pomyślałem o czymś, co bardzo leży mi na sercu. Trochę z racji mojego wychowania, trochę z powodu mojego charakteru bardzo mocno odczuwam w swoim wnętrzu stałą potrzebę wielkiej wdzięczności za tak wiele rzeczy, które otrzymuję w życiu, a które nie zależą od moich osobistych zasług.