Ta rocznica obejmuje trzy szczególne daty:
– 11 listopada, kiedy to Ksiądz Bosko pobłogosławił i wysłał pierwszych misjonarzy z Bazyliki Matki Bożej Wspomożycielki, przekazując im pierwsze, podstawowe wskazówki, o których powinni pamiętać podczas swojej misji;
– 14 listopada, dzień wypłynięcia parowca “Savoie” z Genui, na który wsiadło pierwszych ośmiu z „wspaniałej dziesiątki” (pozostałych dwóch weszło na pokład kilka dni później w Marsylii);
– 14 grudnia, czyli dzień przybycia do Buenos Aires (po międzylądowaniu w Brazylii).
To początek misji! Podążyli tam za Włochami, którzy wyemigrowali z kraju, który nie był w stanie zapewnić im pracy i domu. Z umysłem i sercem skierowanym ku terytoriom, do których nigdy nie dotarła Ewangelia; udali się tam, gdzie ci, którzy postrzegali siebie jako przedstawiciele chrześcijaństwa, a w rezultacie nieśli przemoc. Istotnie, rząd argentyński prowadził politykę ekspansjonistyczną, uważając za swoje prawo zajmowanie ojczyzny rdzennej ludności. Było to zatem podwójnym problemem dla misjonarzy salezjańskich, którzy musieli przeciwstawić się praktykom kolonialnym swoich rodaków i nieść rdzennej ludności przesłanie wyzwolenia człowieka – każdego człowieka!
Kwestia ta jest nadal bardzo aktualna. Kardynał Ángel Fernández Artime, były przełożony generalny salezjanów, a obecnie prefekt Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, uczestniczył w wydarzeniach zorganizowanych przez salezjanów z Junín de los Andes. W sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej, podczas niedzielnej Mszy św. animowanej przez wspólnotę Mapucze-Huayquillán, stwierdził: „wielu z waszych rodziców, dziadków i pradziadków było bohaterami tej cennej historii. Nie było to po prostu skrzyżowanie dróg, ale początek procesu spotkania, dialogu, wzajemnego uczenia się i Ewangelii pośród realiów tej ziemi. Pamiętać o tym oznacza patrzeć na prawdę historii z jej jasnymi i ciemnymi stronami, aby iść naprzód z pokorą i braterstwem”.
I rzeczywiście, można uznać, że wpływ charyzmatu salezjańskiego na te ludy był pozytywny, skoro zgromadzenie stało się obecne na całym obszarze południowoamerykańskiego stożka, a następnie rozszerzyło ją na Amerykę Środkową.
Bohaterami tej misyjnej „ekspansji” było dziesięciu odważnych ludzi, którzy w duchu wiary i poświęcając swoje siły i umiejętności, cały swój czas, czyniąc to pomimo wyczerpania niekorzystnymi warunkami społecznymi i klimatycznymi. Wśród nich wyróżniał się w sposób szczególny pod względem wartości ludzkich i organizacyjnych ks. Jan Cagliero, który był „kapitanem” tej wyprawy i który zostanie pierwszym biskupem i kardynałem nowego Zgromadzenia założonego przez Księdza Bosko. Ks. Cagliero był dla Ameryki tym, czym Ksiądz Michał Rua był dla Europy: prawdziwym animatorem zakorzenienia salezjanów wśród młodzieży na przełomie XIX i XX wieku. I w tym kontekście te obchody 150-lecia będą trwały do 2026 roku, kiedy to przypada setna rocznica jego śmierci, 28 lutego.
Właśnie w dniu 11 listopada 2025 r., dokładnie 150 lat po wysłaniu z Valdocco, ks. Fabio Attard, Przełożony Generalny Salezjanów, przewodniczył uroczystej koncelebracji eucharystycznej, podczas której wręczył krzyże misyjne 19 nowym misjonarzom, synom Księdza Bosko. W rocznicę wypłynięcia parowca “Savoie” ks. Attard wystosował nowy apel, prosząc o „odnowioną wierność charyzmatyczną i hojność misyjną”, podkreślając: „Zwracam się dziś z odnowionym wezwaniem misyjnym do każdego serca salezjańskiego, w każdym zakątku świata: misja nie jest zakończona. Misja trwa teraz”. Zaproszenie to jest wezwaniem do „odważnego rozeznania” w kontekście wspaniałomyślnej odpowiedzi na potrzeby Zgromadzenia dotyczącej „peryferii, gdzie Chrystus już na nas czeka”.
Dzisiaj to dziedzictwo jest kontynuowane, wspierane również przez wiele salezjańskich instytucji i organizacji, które, takie jak „Missioni Don Bosco”, Salezjańska Prokura Misyjna z siedzibą w Turynie, zapewniają bliskość swoich dobroczyńców każdemu misjonarzowi, który realizuje i kontynuuje dzieło salezjańskie wśród młodzieży, zwłaszcza tej najbiedniejszej i najbardziej bezbronnej.
