Pierwsze spotkanie nt. “Reorganizacja w czasie Covid-19” było prowadzone przez Javiera Velázqueza, dyrektora Archidiecezjalnego Instytutu Formacji (IAF). Starano się wspólnie zbudować wizję pełną nadziei w tym czasie pandemii. “Jak żyć nadzieją pomimo izolacji? Czy trzeba oddać serce?” – to były pytania, które dostarczyły przesłanek do odczytania obecnej rzeczywistości w perspektywie chrześcijańskiej i w duchu wiary.
Drugie spotkania nt. “Zdekoncentrować się, aby się połączyć” prowadziła z kolei animatorka i psycholog Florencia Nasif, która przedstawiła pewne narzędzia, które pozwalają powrócić do istoty nas samych, aby wykorzystać czas spędzony w domu w sposób kreatywny i odnaleźć w swoim wnętrzu nieograniczony świat, który trzeba nadal poznawać. W obliczu przesadnego korzystania z technologii i przesytu zasadniczą propozyją, jaką wysunęła prowadząca, to zatrzymać się i na nowo połączyć się ze sobą i z innymi, aby rzeczywiście zaistniało prawdziwe połączenie i komunikacja.
Prowadzącym trzecie spotkanie nt. “Jak być Kościołem w domu?” był ks. Pablo Bonavía, profesor teologii. W czasie jego trwania dyskutowano, w jaki sposób można zbliżyć się do Jezusa w sytuacji oddalenia od kościołów, powracając do Ewangelii, do swojej modlitwy i swojego osobistego spotkania z Jezusem. “Zastanawiamy się, jako wspólnota, nad tym, dokąd chcemy dojść jako Kościół i jaką lekcję przekazała nam ta pandemia, abyśmy mogli iść dalej” – stwierdzili organizatorzy tych spotkań.
I ostatnie spotkanie: “Dobrzy chrześcijanie i uczciwi obywatele”. To spotkanie prowadził ks. Francisco Lezama. Analizowano różne koncepcje rzeczywistości, jakie media kształtują, gdy chodzi o indywidualne i zbiorowe postrzeganie naszego społeczeństwa, wolności i odpowiedzialności osobistej w krytycznym odczytaniu rzeczywistości i sposobów, w jakie działania indywidualne wpływają na kształtowanie świata...
“W ‘CML’ świat budujemy wspólnie” – oświadczył Santiago Noboa, jeden z uczestników. “To jeden z powodów, który przekonał mnie do wzięcia uczestnictwa w tych spotkaniach. Chciałbym wnieść to małe ziarnko piachu na rzecz ośrodka, który mi dał tak wiele, wiedząc, że nie tylko wniosłem przez to mój wkład, ale że również coś otrzymałem. Było to dla mnie wielkie doświadczenie, od którego wychodząc, mogę stawiać kolejne kroki i pozostawiać po sobie kolejne ślady...”.
Źródło: Salesianos Uruguay
