W Rosignano Ksiądz Bosko znalazł żyzny teren, także dzięki zachęcie miejscowego proboszcza, ks. Giovanniego Bonellego, jego bliskiego przyjaciela. Stąd wyszło bardzo wiele powołań. Wśród nich był “stróż Oratorium”, koadiutor Marcello Rossi, który przez kilkadziesiąt lat przebywał na Valdocco, wierny opiekun pierwszego Domu założonego przez Świętego. Były też siostry Sorbone, a wśród nich siostra Angelica, pionierka i przełożona inspektorii w Argentynie i Chile, a także siostra Enrichetta, wikaria generalna córek Maryi Wspomozycielki do 1942 roku. I jeszcze, pośród wielu powołań, należy wspomnieć o braciach, późniejszych księżach, Arturo i Dante Caprioglio. A pośród tych niezwykłych powołań salezjańskich wyłania się postać bpa Ernesto Coppo, salezjańskiego biskupa i misjonarza w Stanach Zjednoczonych, Australii i we Włoszech.
Bp Ernesto Coppo urodził się 6 lutego 1870 r. w Stevani di Rosignano. Pobierał naukę w Domu, który Ksiądz Bosko otworzył w Borgo San Martino. Wśród kolegów Ernesto znajdował się młody Pietro Ricaldone z Mirabello. Obaj spotkali Księdza Bosko; było to spotkanie, które naznaczyło ich życie.
Po zakończeniu swojej formacji w seminarium w Casale, 7 sierpnia 1892 roku przyjął święcenia kapłańskie. W następnym roku wstąpił do salezjańskiego nowicjatu w Foglizzo, a 4 października 1894 r. złożył śluby wieczyste na ręce ks. Rua. W 1898 r., na czele grupy salezjanów kapłanów, dotarł do Nowego Joruku, aby pełnić tam bardzo wymagającą i odważną posługę na rzecz migrantów, którzy przybywali do Ameryki w poszukiwaniu lepszej przyszłości.
“20 lat pracy misyjnej wchłonęło wszystkie siły księdza Coppo, które zużył w służbie emigrantom i ich dzieciom, czyniąc to zarówno pod kątem religijnym, jak i społecznym i obywatelskim” – jak to wiele lat potem stwierdzi ks. Ricaldone.
Ten zapał wiary i służby bliźniemu najbardziej potrzebującemu sprawił, że w 1923 r. został skierowany do Australii, do wikariatu apostolskiego w Kimberley. Po święceniach biskupich, które przyjął w sanktuarium Maryi Wspomożycielki w Turynie, wyjechał do Kimberley, by pełnić tam posługę biskupią wśród tubylców. Były to lata intensywnej pracy duszpasterskiej: odwiedza wioski, spotyka się z rodzinami, daje impuls ludzkim potrzebom związanym z pracą, kształceniem, rozwojem, Ewangelią. Doświadczenie związane z organizacją i duszpasterstwem, jakiego nabył w Ameryce, pomogło mu otworzyć się na australijski lud.
Po powrocie do Włoch był wspaniałym animatorem misyjnym. Ks. Ricaldone, po tym jak został przełożonym generalnym, tak go wspomina: “Biskup Coppo chciał, by go nazywany starym biskupem misyjnym i z wielką gorliwością zachęcał słuchaczy do troszczenia się o potrzeby Kościoła na najbardziej odległych terenach misyjnych”. Do końca żył “magisterium” kapłańskim, kończąc swoją egzystencję ziemską w Ivrei, gdzie się udał, aby przewodniczyć Kongresowi Maryjnemu. Odszedł wieczorem 28 grudnia 1948 roku w wieku 78 lat.
Miejscowość, w której urodził się biskup Coppo, a którą odwiedzał wielokrotnie, w obecnym roku pamięta jego 150. rocznicy urodzin. Poprzez te obchody chce wskazać na przykład zaangażowania misyjnego i pasji ewangelizacyjnej, który jest niezwykle aktualny: na jego mądrą pracę wśród migrantów w Ameryce, wsparcie i promocję rdzennych ludów australijskich, na cierpiliwą i otwartą miłość wobec tych wszystkich, których spotkał również we Włoszech.
