Papua-Nowa Gwinea – Co pozostało po doświadczeniu związanym z wolontariatem za granicą: przede wszystkim wdzięczność

06 listopad 2020

(ANS – Kerema) – Jaroslav Střasák jest młodym Czechem, który spędził prawie siedem miesięcy w Papui-Nowej Gwinei, co uczynił w ramach programu salezjańskiego wolontariatu międzynarodowego, pomagając w zajęciach edukacyjnych i apostolacie we wspólnocie w  Araimiri, blisko Keremy. Poniżej dzieli się tym doświadczeniem.

W dniu 10 lutego znalazłem się na międzynarodowym lotnisku Jacksons w Port Moresby. W końcu, po długim przygotowaniu, rozpoczynała się moja misja w Papui-Nowej Gwinei (PNG).

Przybyłem z głową pełną oczekiwań oraz bagażem pełnym lekarstw i “czeskiego piwa”, w nadziei, że dobrze przygotowałem się do mojego życia i doświadczenia w Araimiri.

Moje pierwsze kroki w tym przepięknym kraju były jak pierwsze kroki na księżycu. Prawie wszystko było inne niż w moim kraju. Klimat wilgodny i gorący, dużo komarów, odmienne jedzenie, wielkie pająki, niesamowita przyroda, pojazdy poruszające się po lewej stronie ulic, które są w fatalnym stanie, i “buai” (orzechy palmy arekowej) do ssania to niektóre z przykładów... Ale powoli, krok po kroku, przyzwyczajałem się.

Większość czasu spędziłem w punkcie pomocy szkolnej w Araimiri, gdzie pomagałem pielęgniarce w podstawowej opiece zdrowotnej. Leczenie ran, malarii, kaszlu i różnych innych dolegliwości było naszą codzienną powinnością. Odczuwaliśmy wielką radość z powodu każdej osoby, która wyzdrowiała, i byliśmy również nieszczęśliwi, kiedy w pewnych przypadkach nie byliśmy w stanie im pomóc. Często odczuwałem ogromny smutek, myśląc o tych, którzy musieli zaliczyć wiele godzin drogi, by dotrzeć do naszego punktu ratunkowego, a którym jednak nie byliśmy w stanie pomóc.

Araimiri to bardzo piękna miejscowość, z bardzo sympatycznymi mieszkańcami. Przyroda i to miejsce podarowały mi liczne doświadczenia i przygody, których się nie spodziewałem, a których nie zapomnę nigdy przez resztę mojego życia: od ran, których doznałem, a które sam sobie zadałem, używając nieumiejętnie noży, aż po zakosztowanie nowych smaków.   

Na koniec tego siedmiomiesięcznego pobytu i misji w PNG bardzo dziękuję wszystkim salezjanom, którzy troszczyli się o mnie. Zwłaszcza dziękuję salezjanom z Araimiri, za to, że przyjęli mnie do swojej wspólnoty w czasie mojego tam pobytu. Wyrażam wdzięczność także salezjanom z Domu inspektorialnego. Dziękuję Papui-Nowej Gwinei i do zobaczenia! Będzie mi was brakować.

InfoANS

ANS - “Agencja iNfo Salezjańska” - jest periodykiem wielotygodniowym telematycznym, organem komunikacji Zgromadzenia Salezjańskiego, zapisanym w Rejestrze Trybunału Rzymskiego pod nr 153/2007.

Ta witryna używa plików cookies także osób trzecich w celu zwiększenia pozytywnego doświadczenia użytkownika (user experience) i w celach statystycznych. Przewijając stronę lub klikając na któryś z jej elementów, wyrażasz zgodę na korzystanie z plików cookies. Chcąc uzyskać więcej informacji w tym względzie lub odmówić zgody, kliknij polecenie „Więcej informacji”.