W tym numerze pisma, w dziale “STUDI” znajdziemy cztery następujące pozycje:
Risveglio nazionale arabo e cattolici di Terra Santa: il caso della Società salesiana (1904-1920). Seconda parte - Paolo Pieracciniego. Po okupacji brytyjskiej Jerozolimy (grudzień 1917) „walka” arabskich salezjanów, wymierzona przeciwko współbraciom włoskim, uległa dalszemu zaostrzeniu. Eskalacja napięć – która objęła również siostry katolickie-autochtonki, rząd włoski, a nawet papieża z racji apelu, jaki skierował – zakończyła się decyzją salezjanów arabskich o inkardynacji do łacińskiego Patriarchatu Jerozolimy.
Portata e limiti dell’opera missionaria dei salesiani di Don Bosco nel Katanga (1910-1970) – ks. Germaina Kivungili. W swoich badaniach autor analizuje okres poprzedzający niepodległość kraju i pierwsze dziesięciolecie po niej, dowodząc, że charyzmat salezjański mógł zakorzenić się w Kongu bardziej dzięki pomocy rządu kolonizatorów niż za sprawą przełożonych zakonnych. Ponadto, z powodu braku odpowiedniej metody i odpowiedniego przeszkolenia, na wielu placówkach misyjnych rozwinęła się tzw. mentalność „paternalistyczna”. Jednak charyzmat salezjański potrafił znaleźć własną drogę, także w wymiarze organizacyjnym, osiągając coraz lepszy rozwój.
La risposta salesiana al problema dei “poveri figli della strada” durante il rettorato di Don Albera. Le richieste di apertura di case salesiane dal Nord-Italia nel periodo 1910-1921. Prima parte – to artykuł, który jest owocem dociekań naukowych pana Paolo Vaschetto, salezjanina koadiutora. Analiza, przeprowadzona pod kątem statystyki, źródeł znalezionych w Salezjańskim Archiwum Centralnym wykazuje, jaki procent stanowią listy związane z tym właśnie obszarem w stosunku do ich całości i typu zleconych prac. Badania dotyczą także sytuacji społecznej w jej szerszym wymiarze i sytuacji młodzieży przed, w trakcie i po Wielkiej Wojnie.
W ostatnim artykule pt. Prima espansione missionaria salesiana (1875-1910) – Alcuni aspetti salienti, który ukazał się w tym dziale, ks. Thomas Anchukandam analizuje pierwszą salezjańską wyprawę misyjną, wskazując na pewne kluczowe aspekty z nią związane. W kontekście 150. rocznicy pierwszej wyprawy misyjnej autor analizuje sytuację społeczno-kulturową i polityczno-kościelną Włoch i ziem misyjnych. Dowiadujemy się, że już wtedy ks. Bosko, a zwłaszcza ks. Rua, widzieli potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu przygotowania intelektualnego i kulturowego, a także odpowiedniego towarzyszenia wszystkim przyszłym misjonarzom.
W dziale “FONTI” znajduje się krytyczne wydanie materiałów Sympozjum Mistrzów salezjańskich nowicjatów Europy (Turyn-Valsalice, 28-29 maja 1923) pod red. ks. Aldo Giruado. W czasie rewizji Regulaminu nowicjatu (wydanego w 1924 r.) ks. Filip Rinaldi zaprosił 14 magistrów nowicjatów z ówczesnej Europy na spotkanie wymiany doświadczeń, mające także na celu “wytyczenie jednego kierunku dla wszystkich nowicjatów”. Został tutaj opublikowany prawie że protokół, który został odtworzony przez ks. Luigiego Terrone po “prawie trzydziestu latach”.
W dziale “PROFILI” znajdziemy pozycję ks. Stanisława Zimniaka: Don Paolo Albera (1845-1921) Secondo successore di Don Giovanni Bosco. Cenno biografico.
A na końcu, jak zwykle – działy: Nota, Recensioni i Segnalazioni.
