Zaproponowano, by ten Festiwal zorganizować w formie hebrydowej z powodu trudności związanych z wielką odległością geograficzną Regionu Północnego i zaleceń związanych z Covid-19. Jedynie zakończenie odbyło się w formie stacjonarnej w audytorium  “Colégio Dom Bosco” w Manaus.

Salezjański Festiwal Muzyki Chrześcijańskiej miał na celu dostarczenie ukrytym talentom, jakie drzemią w chrześcijańskiej społeczności młodzieżowej, bodźca do działań mających na celu wzbogacenie i upowszechnienie muzyki we wszystkich chrześcijańskich perspektywach. Tak więc organizując ten festiwal, podjęto próbę stworzenia przestrzeni jedności dla młodych ludzi różnych obrządków chrześcijańskich obecnych w Brazylii i zachęcenia do poszanowania różnic oraz do poznania i dowartościowania innych wyznań.  

Idea nadania festiwalowi konotacji ekumenicznej wiązała się natomiast bezpośrednio z kampanią braterstwa, zaproponowaną przez Konferencję Episkopatu Brazylii, która odbywała się pod hasłem “Braterstwo i dialog: zaangażowanie miłości”, czemu towarzyszył passus ewangeliczny: “Chrystus jest naszym pokojem, tym, który obie części ludzkości uczynił jednością” (por. Ef 2.14). Wychodząc od tego, ekipy duszpasterskie z dwóch zainteresowanych inspektorii wymyśliły wydarzenie, które uwzględniało ten wymiar ekumeniczny i potrafiło odpowiednio zaangażować młodych ludzi.

Ten Salezjański Festiwal Muzyki Chrześcijańskiej wzorował się również na innych podobnych festiwalach, które odbywają się w Brazylii i w północnej części kraju, takich jak “The Voice Brazil”, “Festiwal pierwszoroczniaków”, organizowany przez Społeczną Służbę Handlu w stanie Amazonas (SESC-AM), “Festiwal Muzyki Domu‘Mamãe Margarida’” (CMW) i inne.

Festiwal przewidywał etapy preselekcyjne i wstępne. Najpierw młodzi artyści, po rejestracji, przeszli selekcję techniczną. Następnie 30 najlepszych z nich zostało wybranych do udziału w pięciu rundach eliminacyjnych. W finale pozostało tylko sześciu artystów, którzy walczyli o 1., 2. i 3. miejsce, wygrywając odpowiednio 1000, 500 i 300 reali.

W ścisłym finale rywalizowali ze sobą następujący młodzi wykonawcy: Geovanna Palhares i Laio Matheus z Porto Velho; Vanderson Pessoa z Castanhal oraz Deysiane Marialva, Ítalo Maia i Victor Garça z Manaus. Ostatecznie zwyciężył ten ostatni, a to dzięki wspaniałemu wykonaniu piosenki “Minha essência” (Moje istnienie) katolickiego śpiewaka Thiago Brado.

Dzięki temu festiwalowi inspektoriom SDB i CMW z terenów misyjnych udało się zaoferować w tym czasie pandemii młodym chrześcijanom propozycję, która była rozrywkowa, artystyczna, a zarazem głęboko religijna, przezwyciężając wszelki dystans, geograficzny i społeczny.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet