Kwestie, które były przedmiotem słuchania i wspólnego studium, dotyczyły “duszpasterstwa młodzieżowego i rodziny’, “parafii i sanktuariów powierzonych salezjanom”, “Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego” oraz “struktur duszpasterstwa młodzieżowego i ich oddziaływania”. Metodą, jaka została zastosowana, był dialog, pozostawiono też sporo miejsca na dzielenie refleksjami ze strony wszystkich uczestników.
W trzecim dniu była przewidziana wspólna sesja, wraz z przedstawicielami sektora formacji Zgromadzenia, na temat: “Formacja i towarzyszenie w kontekście wymiaru apostolatu”. Wychodząc od ankiety, radcy generalni ds. duszpasterstwa młodzieży i ds. formacji, odpowiednio ks. García Morcuende i ks. Ivo Coelho, dzielili się swoimi refleksjami. Dobre praktyki, realizowane w inspektoriach Filipin Północnych i Korei Południowej, jak również w Delegaturze Pakistanu, mogły dostarczyć zachęcających bodźców, a uczestniczącym w spotkaniu delegatom wyznaczono odpowiednie zadania, adekwatnie do środowisk, w których działają.
Ks. García Morcuende, dziękując delegatom za ich oddanie i zaangażowanie w inspektoriach, zachęcił każdego z nich do przekroczenia pewnych granic:
- granicy między TOŻSAMOŚCIĄ i MISJĄ (ponieważ są nierozłączne);
- granicy między teorią a praktyką, między “myśleniem” o salezjańskim życiu a “życiu nim”;
- granicy między salezjanami i świeckimi;
- granicy między lękami i wolnością Królestwa (“nie lękajmy się wyzwań!”);
- granicy między powierzchownością duszpasterską (działaniami duszpasterskimi “fast food”) oraz doświadczeniem wychowawca-pasterz.
Szczególne słowa podziękowania i uznania zostały skierowane pod adresem ks. Jobet Vivo z inspektorii Filipin Północnych, który przez sześć lat pełnił funkcję koordynatora delegatów ds. duszpasterstwa młodzieży w regionie. Na zakończenie spotkania wszyscy byli uśmiechnięci i chętni do odważnego kontynuowania podjętej drogi.
