Wszyscy, którzy spotkali służebnicę Bożą matkę Rosettę Marchese byli przekonani, że mają przed sobą kobietę Ducha Świętego, która potrafiła głęboko penetrować sumienia i serca; kobietę zanurzoną w Bogu, którego obecność odczuwała i ją przekazywała: żywy znak miłości Jezusa Dobrego Pasterza i czułości Maryi Wspomożycielki. Jej wewnętrzne piękno uderzyło i wzbudzało w ludziach, którzy ją spotykali, pragnienie ewangelicznej autentyczności, a jej świadectwo pobudzało do świętości, radykalizmu i radości.
Urok jej osoby wypływał z tego, że wpatrywała się tylko w Jezusa, była zatopiona w Jezusie w Trójcy Jedynej jako oblubienica. Na jednej ze stron swojego notatnika napisała: „Nasza zażyłość z Bogiem jest płodnością, jest płodnością Zgromadzenia, które potrzebuje dusz zaślubionych Duchowi Świętemu”.
W liście do s. Luciany D’Auria, przed rekolekcjami we wspólnocie w L’Aquila, które odbywała przygotowując się do nowej misji przełożonej rzymskiej inspektorii CMW, podzieliła się swoim duchowym podejściem do nowych obowiązków w duchu posłuszeństwa, co stanowiło dla niej wielkie wyzwanie i domagało się od niej postawienia kolejnego kroku w życiu duchowym i daru z siebie. “Naprawdę czuję bardzo miłą zmianę... Spoglądam na te siostry dyrektorki i myślę, że są one już są ‘moje’, a za nimi widzę wszystkie siostry, wszystkie dusze, które grawitują wokół domów inspektorii, i chce mi się płakać, ale jest to płacz słodki, pełen wdzięczności wobec Dobrego Boga, który chce rozszerzyć przestrzenie miłości w moim biednym sercu, chce dać mojemu życiu zdolność do większej służby, do pełniejszego oddania się, do całkowitego zapomnienia o sobie.. Czyż to nie jest bardzo piekne?”.
Właśnie jako oblubienica Jezusa, matka Rosetta czuła się matką płodną, towarzyszącą obecnością. Jej pasja wychowawcza, przeżywana w macierzyństwie duchowym, była wspierana przez głębokie życie wewnętrzne. Ona oczyma wiary widziała, jak Jezus wkłada w jej łono siostry, młodzież i świeckich ze wspólnot wychowawczych, z którymi była w kontakcie, by mogli wzrastać w życiu chrześcijańskim, w swojej odpowiedzi powołaniowej i karmić się Bożym życiem.
Jej “obecność” wyrażała sie w otwarciu własnego łona na wzór Maryi, aby zrodzić do życia w Łasce te osoby, które zostały jej powierzone. To nie przypadek, że styl animacji, zarządzania i towarzyszenia matki Rosety był przepojony macierzyństwem i stał pod znakiem całkowitego oddania się Panu, Duchowi Świętemu.
W ten sposób matka Rosetta doświadczyła w swoim życiu “rodzącej siły charyzmatu”, który powinien być kontynuowany, niosąc pełnię życia także w szarej codzienności każdej córki Maryi Wspomożycielki, jak to czytamy w Dokumentach XXIV Kapituły Generalnej CMW.
W dniu, w którym wspominamy jej narodziny dla Nieba, które miały miejsce 8 marca 1984, w 150. rocznicę Zgromadzenia, Córki Maryi Wspomożycielki są wezwane, jako wychowawczynie, do stawania się coraz bardziej kobietami płodnymi, zgodnie z doświadczeniem Założycieli i Matki Rosetty Marchese, która umiała stać się matką, być obecną, “przyjaciółką duszy” licznych ludzi młodych. Z miłością i wolnością towarzyszyła im i pomagała dojrzeć na drodze dorosłego życia wiarą, jak to czyni matka względem własnych dzieci, czyniąc to mądrze małymi krokami.
