Ks. Á.F. Artime, który został uhonorowany za zaangażowanie salezjanów i ich współpracowników na polu edukacji i integralnego rozwoju osoby, zaznaczył, że “wielu młodych ludzi spotkało się z obrazem Boga, który oddalił ich od prawdziwego Boga radości, dobrego życia. Często działo się to poprzez szereg zakazów i reguł, które ukazują Boga z twarzą surowego sędziego. Nie pozwoliło to na głębokie i znaczące spotkanie z Jezusem”.
“Najlepszym punktem wyjścia – stwierdził – jest przedstawienie radosnego i sympatycznego doświadczenia życiowego na poziomie ludzkim, uczuciowym, relacyjnym”. Następnie należy zaproponować, czyniąc to z punktu widzenia wychowawczego i duszpasterskiego, “odpowiednie itineraria poznania i konfrontacji”, uwzględniając “racje naszej wiary”. “Ksiądz Bosko podchodził z szacunkiem do sytuacji, która stanowiła punkt wyjścia, także pod kątem widzenia wiary, i proponował spersonalizowane programy rozwoju. Przykładem tego może być Michał Magone i Dominik Savio. Punkt dojścia był ten sam, ale w przypadku każdego z nich droga była inna”.
Stąd płynie zachęta, aby “towarzyszyć ludziom młodym na ich drodze”, aby “sprawić, by wzrastał ten ogień serca, który się wznieca w zrównoważonej relacji między wiarą, życiem, rozumem i sensem życia”. I daje przy tym taką wskazówkę: “poszukiwać wspólnie z młodzieżą drogi prowadzącej do podjęcia ostatecznych wyborów”.
W odniesieniu do edukacji i dzisiejszych wyzwań Przełożony Generalny zauważa: “Rzeczywistość wirtualna, która ma ogromny potencjał jako narzędzie, kończy się wywołaniem pewnego rodzaju apatii dopaminergicznej, która skutkuje niezdolnością młodych ludzi do rozeznania, do pełnego życia, do kontemplacji rzeczywistości, do bycia pięknym i do spotkania z innymi”.
“Wychowanie, proponowanie pomysłów na życie osobiste, projektów życiowych dotyczących przyszłości, silnej tożsamości, to zadania ważne i bardzo aktualne dzisiaj, tak jak i w czasach Księdza Bosko” – stwierdza, po czym dodaje: "Salezjański system prewencyjny, oparty na rozumie, religii i miłości wychowawczej, nie stracił na aktualności, ponieważ, dostosowany do nowych czasów, nadal posiada doskonałą i nieporównywalną treść pedagogiczną, która pozwoli wychowawcy sprostać wyzwaniom współczesnego świata”.
To dotyczy przede wszystkim “młodych ludzi, którzy są coraz bardziej obecni w świecie cyfrowym i online, z dala od wymiaru spotkań, dzielenia się i prowadzenia życia, które jest znaczące”.
Ale pomimo tego całego kontekstu, “skarb doświadczenia i charyzmatu Księdza Bosko jest tutaj proponowany z taką samą wiarygodnością w perspektywie sukcesu edukacyjnego współczesnej młodzieży” – zaznaczył dziesiąty następca Księdza Bosko.
I kontynuuje: “Cyfrowy wymiar życia młodych ludzi stanowi wyzwanie edukacyjne bardziej niż w przeszłości, ponieważ wpływa na życie młodych ludzi: jest ich światem, przestrzenią, w której płynie i realizuje się ich życie; miejscem, w którym staje się oczywiste, że wirtualna rzeczywistość coraz bardziej pochłania młodych cyfrowych tubylców”.
Jest to, przy bliższym poznaniu, “nowy areopag, podwórko, sfera życia, w której należy towarzyszyć młodym ludziom, aby nie wpadli w pułapki i niebezpieczeństwa (samotność, manipulacja, wykorzystywanie, przemoc, cyberprzemoc, pornografia), które coraz bardziej ich osłabiają, uniemożliwiając rozpoznanie granicy między tym, co realne, a tym, co wirtualne, i doprawadzając, nierzadko, do skrajnej samotności i niezdolności do nawiązywania prawdziwych relacji z innymi”.
Pełny tekst wykładu jest dotępny tutaj.
Źródło: Agenzia SIR
