Obecna konstytucja Nepalu gwarantuje każdemu obywatelowi “prawo do wyznawania, praktykowania i zachowania swojej religii przekazanej mu od czasów starożytnych”. Chociaż Nepal nie jest już oficjalnie państwem hinduistycznym, większość prześladowań chrześcijan w Nepalu pochodzi od radykalnych grup hinduistycznych, które chcą, aby kraj powrócił do hinduizmu. Chrześcijańscy konwertyci, którzy przeszli z hinduizmu, spotykają się z dużą presją ze strony swoich rodzin i społeczności. Ks. Maravilla mógł poznać niektóre z tych nowych katolickich rodzin.
W maju 2006 roku Nepal został uznany za państwo świeckie, choć prozelityzm pozostaje nielegalny. Mimo spadku przemocy, codzienne życie chrześcijan, zwłaszcza konwertytów, tj. tych, którzy przeszli z hinduizmu, pozostaje trudne.
Katoliccy misjonarze przybyli do Nepalu w XVIII wieku, chociaż od 1810 do 1950 roku nie wpuszczano do kraju żadnych misjonarzy. Misja katolicka powstała w 1983 roku, na terenie należącym niegdyś do diecezji Patna w Indiach i powierzonym opiece jezuitów. W 2007 roku ta została podniesiona do rangi Wikariatu apostolskiego.
W ramach swojej wizyty ks. Maravilla odwiedził wszystkie osiem placówek salezjańskich w Nepalu oraz dwie wspólnoty Córek Maryi Wspomożycielki. Uczestniczył także w dwóch spotkaniach ze współbraćmi, które odbyły się odpowiednio w Biratnagar i Katmandu, aby przeanalizować wyzwania, możliwości i drogę dalszego rozwoju placówek salezjańskich w Nepalu. Podczas tej wizyty obecni byli także ks. Joseph Pauria, przełożony salezjańskiej inspektorii Kalkuty (INC), oraz ekonom inspektorialny.
Dokładnie trzydzieści lat temu pierwsi salezjanie otworzyli swoją placówkę w Dharan, co uczynili na polecenie ówczesnego przełożonego generalnego, ks. Vecchiego. Wizyta ks. Maravilli była więc w jakim sensie okazją do snucia marzeń o przyszłości salezjańskiego Nepalu.
