To właśnie wieczorem w dniu 11 listopada 1922 r. do miasteczka Borgo Maggiore w San Marino przybyło czterech salezjanów z Towarzystwa św. Franciszka Salezego: ks. Giuseppe Ulcelli, jako dyrektor nowej wspólnoty, pisarz, poeta, dramaturg; ks. Francesco Bernaudo, spowiednik; Spartaco Mannucci, kleryk, i pan Angelo Mensali, salezjanin koadiutor. Z niewielką ilością rzeczy w walizkach, ale z entuzjazmem założycieli, zamieszkali w “CasaMartelli”. Przywieźli ze sobą figurę Maryi Wspomożycielki i ówczesnego czcigodnego ks. Jana Bosko. W ich sercach rozbrzmiewało jedno z wypowiedzianych przez niego zdań: “Zróbcie to, co możecie zrobić, a Bóg zrobi to, czego my nie możemy zrobić. Zawierzcie wszystko Jezusowi w Najświętszym Sakramencie i Maryi Wspomożycielce, a zobaczycie, co to są cuda”.
Nie minęło wiele czasu, gdy urzeczywistniły się te “cuda”: miejscowy kościół Matki Bożej stał się kościołem salezjańskim, a następnie powstały oratorium świąteczne i codzienne dla dzieci i młodzieży; były prowadzone dzienne i wieczorne zajęcia pozaszkolne, szkoła śpiewu; wydawany miesięcznik "L'Amico dei giovani" od stycznia 1923 r.; zaczęto budowę podwórza rekreacyjnego, nabyto inne pomieszczenia i przebudowany dom Martellego, w którym również od 1927 r. znalazły miejsce oratorium i sala teatralna; była prowadzona katecheza dla chłopców; otwarto internat, szkołę salezjańską; zainicjowano filodramę; powołano do życia drużynę sportowa “Libertas”, “Eksploratorów”, Akcję Katolicką “Św. Jan Bosko”; "Koło Księdza Bosko"; grupę ministrancką, byłych wychowanków salezjańskich w 1941 r., a od razu grupę salezjanów współpracowników; objęto opieką duszpasterską wiernych z innych kościołów w San Marino, prowadząc również oratoria świąteczne; prowadzono lekcje religii w dwóch zakładach wychowawczych.
“Te cuda - mówi Pier Paolo Forcellini, przewodniczący Stowarzyszenia Byłych Wychowanków Salezjańskich w Republice San Marino - były odpowiedzią na oczekiwania mieszkańców Borgo Maggiore. Ale stanowiły również odpowiedź na oczekiwania władz cywilnych i religijnych Republiki i diecezji, które wcześniej podjęły starania, aby salezjanie mogli przybyć do San Marino”.
Istotnie, to właśnie bp Alfonso Maria Andreoli, biskup Montefeltro, napisał w 1906 roku do księdza Michała Rua, pierwszego następcy Księdza Bosko, prośbę o przysłanie salezjanów do San Marino. A w niecały rok po przybyciu pierwszych salezjanów, za jednomyślną zgodą władz i ludności, w niedzielę 19 sierpnia 1923 r. nastąpiła oficjalna inauguracja Dzieła Salezjańskiego w Republice San Marino. A ksiądz Filippo Rinaldi, trzeci następca księdza Bosko, wydał dekret o kanonicznym erygowaniu domu w Borgo Maggiore z dniem 2 lutego 1928 roku.
“Po stu latach salezjanie nadal są w San Marino, kontynuując historię wspaniałej służby na rzecz edukacji młodych ludzi” – mówi na koniec Forcellini.
Z okazji obchodów stulecia przygotowano bogaty program różnych wydarzeń:
– W piątek 11 listopada o godz. 20.30 (UTC+1) w Centrum Konferencyjnym “Kursaal” przewidziany jest panel dyskusyjny nt. “Spojrzenie na wychowanie młodzieży w stylu Księdza Bosko”, który poprowadzi dziennikarka Benedetta Rinaldi. Głos zabiorą: ks. Pascual Chávez, emerytowany przełożony generalny salezjanów, i dr Emilio Mancuso, dziennikarz. Będą również przerywniki muzyczne w wykonaniu uczniów ze Szkoły Muzycznej z San Marino.
– Sobota, 12 listopada, o godz. 18.00: Hołd przy pomniku Księdza Bosko w Borgo Maggiore. O godz. 18.30 uroczysta Msza św. z okazji stulecia w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia pod przewodnictwem ks. Cháveza, z udziałem parafian i byłych wychowanków.
– W niedzielę 13 listopada o godz. 10.00 w kościele parafialnym “Santi Pietro, Marino e Leone in Murata” zostanie odprawiona uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem ks. Cháveza, z udziałem dobrodziejów i przedstawicieli władz. Następnie będzie mieć miejsce muzyczny hołd przy figurze Księdza Bosko, wspólnotowa agapa w oratorium “Don Bosco”, a także gry i zabawy dla dzieci i rodziców.
