W tym roku “Don Bosco Tech Africa” uczestniczył w panelach dyskusyjnych ekspertów na różnych forach i konferencjach: Włoskiej Współpracy na rzecz Rozwoju, Międzynarodowego Centrum Kształcenia Technicznego i Zawodowego UNESCO (UNESCO-UNEVOC), Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego (UNIDO) oraz Międzynarodowej Organizacji Pracy.
W tym ostatnim przypadku tematem spotkania była rola kształcenia i szkolenia zawodowego w walce z pracą przymusową. Ks. TJ, zabierając głos, uwypuklił wkład salezjanów, które ci wnoszą dzięki swojej sieci ośrodków kształcenia zawodowego na całym świecie i na kontynencie afrykańskim.
Salezjanin mówił o szczególnym wkładzie salezjańskiego kształcenia zawodowego w zapobieganie pracy przymusowej, skupiając się na aspekcie przygotowania młodych ludzi nie tylko do znalezienia godnego zatrudnienia, ale także do lepszej “jakości życia”. Jest to realizowane za pomocą różnych narzędzi, które odpowiednio opisał:
– Holistyczna edukacja młodego człowieka, skupiająca się nie tylko na umiejętnościach zawodowych, ale także na umiejętnościach życiowych, miękkich i dotyczących przedsiębiorcczości. Krótko mówiąc, chodzi tu o przygotowanie młodego człowieka do życia, a nie tylko do pracy.
– Szczególną rolę odgrywają Biura Zatrudnienia, struktury, którym towarzyszą salezjanie osobiście, a w ramach których śledzone są postępy uczniów ośrodków zawodowych od momentu ich przybycia, pomagając im w przygotowaniu i realizacji ich programu życia zawodowego i osobistego; te są w stałym kontakcie z lokalnymi przedsiębiorstwami; pomagają młodym ludziom na etapie praktyk zawodowych i pośrednictwa pracy, a także nie zrywają kontaktu z byłym wychowankiem po znalezieniu przez niego pracy i zatrudnienia albo też założeniu własnej firmy.
– Planowane jest wdrożenie "uznania wcześniejszej praktyki zawodowej” (RPL) ucznia, która wpisuje się w całość jego kompetencji zawodowych, niezależnie od tego, w jaki sposób ten je zdobył.
– Bezpośrednie i konkretne wysiłki w celu dotarcia do grup marginalizowanych, takich jak byłe dzieci-żołnierze, dzieci ulicy, członkowie rodzin w trudnej sytuacji, więźniowie, uchodźcy...
Salezjańskie doświadczenie w tej dziedzinie było więc dzielone z ekspertami z MOP i Unii Afrykańskiej, a także z przedstawicielami różnych agencji rządowych, przedsiębiorcami i pracownikami.