Obecnych było wielu znamienitych gości: dwie oficjalne delegacje z Niemiec, miejsca urodzenia Papieża seniora, na czele z prezydentem federalnym Frankiem-Walterem Steinmeierem, a także z Włoch, jego drugiej ojczyzny, jak ją zawsze nazywał, na czele z prezydentem Republiki Sergio Mattarellą. Przybyło również, w charakterze osobistym, jak to określiło Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, wielu wysokich przedstawicieli władz z innych krajów, a wśród nich m.in. prezydent Polski Andrzej Duda, królowa Hiszpanii Zofia, para królewska Filip i Matylda z Belegii, prezydent Portugalii Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa, a także prezydent Węgier Katalin Novak.
Znacząca była też obecność przywódców religijnych: z ramienia Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola obecni byli metropolita Emmanuel z Chalcedonu i metropolita Polikarp z Włoch, a z ramienia Greckiego Prawosławnego Patriarchatu Aleksandrii - metropolita Gennadios z Botswany. Patriarchat Moskiewski reprezentował metropolita wołokołamski Antoniusz, przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu Moskiewskiego. Obecne były również delegacje Wspólnoty Ewangelickiej, Wspólnoty Anglikańskiej, Kościoła Luterańskiego i Metodystycznego, a także delegacja Gminy Żydowskiej w Rzymie oraz Yassine Lafram, przewodniczący Unii Wspólnot i Organizacji Islamskich we Włoszech, a także Yahya Pallavicini, wiceprzewodniczący Włoskiej Islamskiej Wspólnoty Religijnej.
Podczas Mszy św. wybrane czytania ukierunkowały celebrację na zrozumienie relacji, jakie zachodzą między stworzeniami a Stwórcą, na ludzką skończoność i Boże Miłosierdzie, a także na nadzieję, która mieści się w wierze w życie wieczne.
W swojej homilii papież Franciszek wskazał na termin “poświęcenie” jako słowo klucz pontyfikatu i życia Josepha Ratzingera. Poświęcenie dla nauki, jako teologa, który przez dziesiątki lat naznaczał życie i magisterium Kościoła; poświęcenie dla powszechnego ludu Bożego przez około osiem lat swojego pontyfikatu; poświęcenie dla modlitwy, we wspólnocie modlitewnej, którą zapoczątkował w klasztorze “Mater Ecclesiae” w Watykanie w czasie prawie dziesięciu lat życia jako papieża seniora. Poświęcenie, które w rzeczywistości papież Franciszek określił jako “wdzięczną służbę Panu i jego ludowi, zrodzoną z przyjęcia całkowicie darmowego daru”; poświęcenie modlitewne, które kształtuje się i doskonali w milczeniu wśród rozdroży i sprzeczności, z którymi musi się zmierzyć pasterz (por. 1 P 1, 6-7) oraz ufne zaproszenie do prowadzenia trzody; poświęcenie się wspierane przez pociechę Ducha Świętego, która zawsze poprzedza go w misji.
Wśród czterech cytatów ze swojego poprzednika w homilii papieża Franciszka wyróżnia się także ten z homilii wygłoszonej w czasie Mszy św. na początku pontyfikatu Benedykta XVI, 24 kwietnia 2005 r., kiedy to Joseph Ratzinger przypomniał, że “być pasterzem znaczy kochać, a kochać znaczy także być gotowym do cierpienia”. Cierpienia, z którym zmierzył się, przyjął i ofiarował Benedykt XVI dla dobra Kościoła.
Dlatego na zakończenie homilii papież Franciszek mógł z przekonaniem stwierdzić: “Benedykcie, wierny przyjacielu Oblubieńca, niech twoja radość będzie doskonała, gdy będziesz słyszał ostatecznie i na zawsze Jego głos!”.
Na zakończenie Mszy św. papież przewodniczył obrzędowi “commendatio” i “valedictio”, powierzając swojego poprzednika Bożemu Miłosierdziu.
Trumna z ciałem Papieża seniora została następnie postawiona przed papieżem Franciszkiem,nad którą ten chwilę się modlił, a następnie została przewieziona do wnętrza Bazyliki Watykańskiej. Trumna, w której znajdują się także medale pontyfikatu, paliusz i "rogito" – krótki tekst opisujący jego życie – została złożona w Grotach Watykańskich.
