Dzień bazujący na zaufaniu i świadectwie
W blasku kalifornijskiego słońca sala gimnastyczna zminiła swoje oblicze. Gwar, śmiech, muzyka, to wszystko sprawiło, ta przestrzeń stała się prawdziwym salezjańskim domem.
Juan Carlos Montenegro, dyrektor wykonawczy ośrodka, otworzył to spotkanie, zachęcając młodych ludzi do odważnego wykorzystania tej okazji. Następnie przyszedł czas na świadectwa, które ożywiły ten przedpołudniowy czas, a podzielili się nimi:
– Dulce Acosta, która mówiła o swoich zmagniach związanych ze zdrowiem psychicznym i konfliktami rodzinnymi;
– Guillermo Piñon, który zachęcał ludzi młodych do zastanowienia się nad tym, jak ich przyjaźnie kształtują ich tożsamość;
– Rafael Dominguez, który podzielił się mocnym świadectwem dotyczącym imigracji i determinacji, by podążać własną ścieżką.
Ich historie były nie tylko dobrymi mowami oratorskimi, ale stanowiły jakby lustra, w których inni młodzi ludzie mogli się przyjrzeć, nie tylko słuchając ich, ale odnosząc to do siebie.
Poszukujący, skierowani w stronę konkretnego celu
Przed przystąpieniem do dyskusji w małych grupach, ludzie młodzi wysłuchali sprawozdania z poprzedniej konferencji “Rise Up for Humanity”, które przedstawił pan Sierra, badacz akademicki. To, co powiedział było jasne: problemy młodych ludzi są realne i wspólne. Izolacja, niesprawiedliwość, strach i doświadczenie braku bycia wysłuchanym przez świat nie są osobistymi porażkami, ale problemami całego systemu.
Odpowiedzią tutaj nie jest jednak rozpacz, ale determinacja co do konkretnych działań w tym względzie.
Co powiedzieli ludzie młodzi
Tworząc małe kręgi, młodzi ludzie stanęli przed dwoma pytaniami: Jakie są największe wyzwania, przed którymi stoisz w Los Angeles? Co możesz zrobić, aby ulepszyć swoje miasto?
– Jakie są największe wyzwania, przed którymi stoicie w Los Angeles?
– Co możecie zrobić, aby ulepszyć swoje miasto?
Ich odpowiedzi kreśliły żywy portret teraźniejszości i plan na przyszłość.
Wyzwania
– Zdrowie psychiczne: niepokój, zastraszanie, nierealistyczne naciski i potrzeba bezpiecznych przestrzeni do rozmowy;
– Nierówności edukacyjne: niedofinansowane szkoły, brak edukacji w zakresie umiejętności życiowych i ograniczone wskazówki dotyczące dorastania;
– Bezpieczeństwo i środowisko: przemoc, słaba infrastruktura i nieprzyjazne przestrzenie publiczne;
– Zagubienie kulturowe: gentryfikacja, rasizm i utrata tożsamości społeczności’
– Podstawowe potrzeby: brak bezpieczeństwa żywnościowego, niestabilność mieszkaniowa i brak dostępu do opieki zdrowotnej lub zatrudnienia.
Jeden z nastolatków napisał: “Potrzebujemy czegoś więcej niż programów. Potrzebujemy kogoś, kto w nas uwierzy”.
Propozycje
Jednocześnie to, co najbardziej uwidoczniło się podczas tego dnia, to klarowna wizja młodych ludzi i ich duch inicjatywy w obliczu problemów. Oto ich propozycje:
– Edukacja: kursy umiejętności życiowych, mentoring, szkolenia w zakresie umiejętności zarządzania finansami i przygotowanie do studiów;
– Inicjatywy społeczne: sprzątanie miasta przez młodzież, kluby zdrowia psychicznego i debaty publiczne;
– Integracja: bezpieczne, przyjazne i zdrowe kulturowo przestrzenie oferujące wsparcie i poczucie przynależności;
– Leadership (przywództwo): wspieranie protagonizmu, kierowniczej roli młodych ludzi w podejmowaniu inicjatyw w szkołach, kościołach i samorządach lokalnych.
Ważne wydarzenie dla Los Angeles i nie tylko
Zanim rozbrzmiała muzyka, odbyła się loteria i zaproponowano lody, zadano jeszcze ostatnie pytanie: “Co zrobicie teraz z tym, czego dzisiaj się nauczyliście?”.
Nastolatek o imieniu Jorge wstał i powiedział: “Udam się do ratusza, aby porozmawiać o tej sprawie. Chcę, aby mój głos został usłyszany”.
“To, co wydarzyło się w Los Angeles, nie jest odosobnioną inicjatywą” - powiedział na koniec JC Montenegro. “To coś znacznie więcej. Młodzi ludzie na całym świecie nie proszą o pozwolenie, chcą współpracy. Nie czekają na ratunek, budują przyszłość już teraz. Naszą misją, jako salezjanów i ich towarzyszy, nie jest przewodzenie im, ale podążanie razem z nimi. Ksiądz Bosko powiedział kiedyś, że nie wystarczy kochać młodych ludzi, trzeba, aby oni odczuli, że są kochani. Ta konferencja pokazała, że kiedy młodzi ludzie czują się kochani i wspierani, nie tylko reagują, ale przewodzą”.
