Pierwszy dzień: refleksja nad tożsamością i dzidzictwem misyjnym
Sympozjum rozpoczął ks. Abel Njeru, dyrektor Studentatu Teologicznego w Utume, który powitał uczestników i omówił program tego sympozjum.
Następnie ks. George Kocholickal, PMS, wygłosił pierwszą prelekcję, wzywając uczestników do dawania chrześcijańskiego świadectwa w świecie coraz bardziej naznaczonym obojętnością. Podkreślił, że autentyczne świadectwo jest dziełem Ducha Świętego, omawiając poszczególne etapy bycia uczniem: wezwanie, pozostawienie wszystkiego, podążanie za, pozostanie. Zaznaczył, że są to warunki bycia uczniem, które łączą się z powołaniem każdego ucznia.
Potem ks. Innocenty Maganya mówił o naglącej potrzebie i aktualności pracy misyjnej we współczesnej Afryce. Wskazał na potrzebę rozwijania ducha misyjnego, zwłaszcza w najbardziej potrzebujących regionach, i zachęcił uczestników do uważnego słuchania Ducha Świętego i do powrotu do pierwotnego zapału pierwszych misjonarzy Księdza Bosko.
Pierwszy dzień zakończył swoją prelekcją ks. Alex Mulongo SDB, który, omawiając salezjańskie dziedzictwo misyjne, wezwał do postawy wdzięczności i uznania, a także do odnowionego zaangażowania w pracę misyjną, zachęcając salezjanów do dowartościowania przeszłości misyjnej i stawienia czoła wyzwaniom związanym z teraźniejszością, czyniąc to z determinacją i nadzieją.
Drugi dzień: pielgrzymi nadziei i stałej misji
Drugi dzień sympozjum rozpoczął się modlitwą i konferencją ks. Jose Padinjareparampila SDB, który połączył obchody 150. rocznicy misji salezjańskich z rokiem jubileuszowym Kościoła powszechnego, określając uczestników spotkanie mianem “Pielgrzymi Nadziei”.
Kolejna prelegentka, siostra Mary Ngina CMW, odwołała się do nauczania papieża Franciszka, by zachęcić uczestników do stania się narzędziami nadziei pośród powszechnej rozpaczy, podkreślając centralne znaczenie żywienia nadziei w dzisiejszym świecie.
Po nim głos zabrał o. John Korir MCCJ, który mówił o życiu ucznia-misjonarza, uwzględniając zarówno bezpośredni kontekst (inter gentes), jak i ten zewnętrzny (ad gentes), dzieląc się z uczestnikami osobistymi doświadczeniami związanymi z pobytem w Egipcie i zachęcając wszystkich do bycia światłem dla współczesnego świata.
Na koniec ks. Sebastian Koladiyil SDB podzielił się refleksją dotyczącą “Projektu Afryka” 45 lat po jego rozpoczęciu, mówiąc o wyzwaniach, problemach i sukcesach związanych z pracąpierwszych misjonarzy w Afryce Wschodniej. Wezwał również do podjęcia na nowo wysiłków na rzecz podtrzymania i rozszerzenia ducha misyjnego zarówno w Afryce, jak i na całym świecie.
Konkluzje: wzmocnić ducha misyjnego
Sympozjum zakończyło się wnioskami końcowymi, które przedstawił ks. David Nduati, wikariusz inspektorii Afryki Wschodniej (AFE). Ten wyraził wdzięczność wszystkim uczestnikom i wezwał ich do podtrzymywania ducha misyjnego odziedziczonego po Księdzu Bosko. Ks. Njeru, dyrektor Ośrodka w Utume, powtórzył te słowa, a po ożywionym panelu dyskusyjnym, uczestnicy zostali zaproszeni na wspólną herbatę, co było symbolem jedności i zbieżnych intencji, jakie ich łączą.
