W związku z uroczystością Najświętszego Serca Pana Jezusa, przypadającą w tym roku na piątek 27 czerwca, ANS chce przywołać te artykuły, aby na nowo odkryć korzenie duchowości tak ważne dla Rodziny Salezjańskiej, które wciąż inspirują.
Pierwszy artykuł, z lutego 1886 r., zachęca wiernych do godnego uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa poprzez szczególną formę praktyki pobożnościowej, jaką jest “Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa”.
Praktyka ta polega na wybraniu pory dnia, w której, kontynuując swoje normalne zajęcia, jednoczymy się duchowo z Jezusem obecnym w Tabernakulum, wynagradzając Go za zniewagi i żarliwie Go adorując. Taki moment staje się w ten sposób świętym, osobistym i nieprzerwanym czasem adoracji, zgodnie z duchem przekazanym przez św. Małgorzatę Marię Alacoque i poleceniem, jaka ta otrzymała od Jezusa.
Ten artykuł mówi o rozwoju owej “Gwardii Honorowej”, gdzie pierwszym jej członkiem był papież Leon XIII, który osobiście to praktykował z wielką gorliwością, a po nim ponad trzystu kardynałów, biskupów, ponad sto tysięcy księży i liczne wspólnoty zakonne, kolegia i instytucje edukacyjne.
W celu osiągnięcia większych korzyści za pomocą pojedynczego uderzenia, sugeruje w tym względzie jako pomoc małą broszurę opublikowaną przez drukarnię salezjańską w San Benigno Canavese, z której dochód był przeznaczony na wsparcie budowy “Sacro Cuore” w Rzymie. Ale to nie wszystko, bo aby zachęcić do większego rozpowszechnienia tej broszury, istniały również różne wydania tego samego podręcznika: dla wspólnot, osób świeckich, żeńskich domów wychowawczych.
Na koniec należy wspomnieć o kontekście, w jakim to się działo: drugie stulecie pierwszego publicznego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W 1886 r. minęło 200 lat, odkąd w 1686 r. w Paray-le-Monial, miejscu objawień, jakie miała Maria Alacoque, ta forma pobożności, którą zamierzał propagować, została w pewnym sensie po raz pierwszy usankcjonowana publicznie.
Pełny tekst artykułu napisanego dla Biuletynu Salezjańskiego z 1886 r., jest dostępny w oryginalnej, włoskiej wersji z tamtego czasu, na dole strony.
