Zakończenie zajęć w ramach tej szkoły skupiało się na Słowie Bożym, obejmując także refleksje Przełożonego Generalnego dotyczącej przypowieści o siewcy, jakimi podzielił się w czasie homilii. Jego słowa stanowiły rodzaj podsumowanie doświadczenia, jakie było udziałem członków tej szkoły. Skupił się w swojej refleksji na trzech kluczowych czasownikach: słuchać, przyjąć i zachować.
Słuchać: pierwszy krok
Słuchanie, podkreślił Przełożony Generalny, to coś więcej niż tylko słyszenie. Jest to świadoma decyzja o stworzeniu przestrzeni dla Słowa i nawiązaniu z nim relacji. Powiedział: „Słuchanie oznacza pozwolenie Słowu, aby stało się rozmówcą, diá-logos”. Bez tego uważnego słuchania ziarno Słowa może zostać skradzione z powodu braku uwagi, pośpiechu czy obojętności. Prawdziwe towarzyszenie zaczyna się zatem od otwarcia się na głębokie słuchanie.
Przyjąć: Słowo
Przyjąć Słowo oznacza pozwolić mu zakorzenić się w swoim życiu. Słowo nie jest tylko ideą lub dźwiękiem; jest Osobą: Jezusem Chrystusem, Słowem, które stało się ciałem. Przyjąć Słowo oznacza przyjąć Chrystusa do swojego życia tak, jak przyjmuje się cennego gościa do swojego domu. Ten akt przyjęcia odzwierciedla dojrzałość, która zakłada, że jesteśmy kochani przez Jezusa, a to z kolei pozwala Mu zamieszkać w nas.
Zachować: karmić się Słowem
Zachowanie Słowa gwarantuje, że obecność Chrystusa nie jest statyczna, ale dynamiczna, przynosząc owoce w nas i poprzez nas. Łaska wymaga aktywnego współdziałania, a wzrost wymaga ciągłego wysiłku. Przełożony Generalny przypomniał uczestnikom, że towarzyszenie nie jest zbiorem technik, ale osobistą drogą wierności tym trzem działaniom: głębokiemu słuchaniu, szczeremu przyjmowaniu i radosnemu zachowaniu Słowa.
Gleba serca i środowisko sprzyjające wzrostowi
Oprócz trzech czasowników Przełożony Generalny wskazał także na dwa warunki niezbędne do wzrostu Słowa: glebę serca i środowisko, które pielęgnujemy:
Gleba serca: wewnętrzna wolność kształtuje tę glebę serca. Nawiązując do słów Edith Stein, Przełożony Generalny stwierdził: „Bóg zatrzymuje się przed wolnością człowieka”. Płodność Słowa zależy od wyborów, postaw i dyspozycji, które są pielęgnowane. Środowisko: należy dokładnie zbadać środowisko życia i towarzyszenia innym. Czy są to przestrzenie, które promują życie, wolność i rozwój? Czy też są toksyczne i duszne? Autentyczne towarzyszenie wymaga stworzenia środowiska, w którym młodzi ludzie mogą się rozwijać i swobodnie oddychać.
Raczej antentyczność niż perfekcja
Przełożony Generalny zakończył mocnym ostrzeżeniem: dzisiejsza młodzież nie szuka doskonałości, ale autentyczności. Młodzi ludzie pragną wychowawców, pasterzy i przewodników, którzy najpierw wysłuchali wyzwalającego Słowa, przyjęli je w swoim życiu i pielęgnowali w wolności. Tylko tak autentyczni świadkowie mogą zainspirować młodych ludzi do znaczącego rozwoju.
Zaproszenie do autentycznego towarzyszenia
Przesłanie to spotkało się z głębokim oddźwiękiem wśród uczestników szkoły. Ci bardziej uświadomili sobie w tych dniach, że prawdziwe towarzyszenie nie dotyczy metod ani technik, ale stania się żywymi świadkami, osobami, które pielęgnują wolne serca, tworzą zdrowe środowiska i towarzyszą młodym ludziom z wiarygodnością i nadzieją.
Przypowieść o siewcy, jaką usłyszeli na zakończenie tej szkoły, stała się zatem zaproszeniem dla nich wszystkich: do uprawiania gleby swojego życia wewnętrznego, oczyszczenia środowiska, w których żyją, i towarzyszenia innym z autentycznością. Jest to zaproszenie do kontynuowania misji Księdza Bosko z nową energią, zapewniając, że młodzi ludzie spotkają nie tylko wychowawców, ale także uczniów, którzy ucieleśniają wyzwalającą moc Słowa.
Z sercem zakorzenionym w Słowie – wysłuchanym, przyjętym i starannie strzeżonym – misja towarzyszenia nie jest już obowiązkiem, ale głęboką radością. Staje się współpracą z łaską Bożą, która pomaga ziarnu Słowa przynieść stokrotny owoc.
