W swoim wystąpieniu ks. Sala przedstawił Instrumentum Laboris Synodu poświęconego młodzieży. Dokument, jak stwierdził, jest owocem “wysłuchania wszystkich stron” i dlatego przedstawia aktualny i realistyczny obraz sytuacji młodzieży na świecie, a poza tym stanowi “ujednolicony i sytentyczny zbiór tematów, które należy omówić”.
Odnosząc się do Instrumentum Laboris, ks. Sala podkreślił perspektywę towarzyszenia, co jest tematem wiodącym także Wiązanki na rok 2018. Istotnie, towarzyszenie stanowi wsparcie dla każdego chrześcijańskiego przesłania i tylko w tej optyce można mówić o drodze wiary i można wzmocnić protagonizm młodzieżowy – jak już istotnie się stało w ramach przygotowania do Synodu.
Potem, po wskazaniu cieni i blasków codziennej rzeczywistości młodzieżowej – jak niemoc wobec ważnych decyzji, które są podejmowane – refleksja dotyczyła przemyślenia wymiaru powołaniowego w jego całości, co powinno prowadzić do stworzenia “kultury powołaniowej, która doceni każdy rodzaj powołania”.
Wskazując na wiele pytań i zdrowych prowokacji, mówca wskazał na priorytety działań dla obu zgromadzeń: codzienna obecność wśród młodzieży, jakość duchowości i świadectwa, duch rodzinny oraz zaangażowanie, by dać więcej tym, którzy otrzymali mniej.
Po tym wystąpieniu radcy SDB-FMA, w grupach, zastanawiali się nad znaczeniem tego Synodu dla obu zgromadzeń, wkład, jaki może wnieść na rzecz Kościoła powszechnego, i drogi, jaką należy podjąć po jego zakończeniu.
Po pewnym czasie dzielenia się spostrzeżeniami, które miały miejsce w czasie debaty, na koniec głos zabrali, dokonując podsumowania tego spotkania, Matka Reungoat i Przełożony Generalny.
