Co wpłynęło na to, że został Ksiądz salezjaninem?
Uczyłem się w salezjańskiej szkole “Anahuac Chapalita” w Guadalajarze, w Meksyku. Tam dowiedziałem się o Księdzu Bosko i byłem nim zafascynowany, jego stylem działania, jego snami. W wieku 15 lat wziąłem udział w “Wielkanocy Młodych”, dzięki czemu zacząłem moją drogę zbliżania się i zażyłości z Chrystusem, którą dotąd żyję. Ta relacja pobudziła mnie do pewnych wspaniałomyślnych gestów, takich: jak uczenie katechizmu, wizyty w domu spokojnej starości, w więzieniu dla nieletnich... Wtedy zapoczątkowałem relację, która wycisnęła piętno na całe moje życie, a która dotyczyła dzieci ulicy.
W wieku 18 lat odbyłem roczny wolontariat, a jego miejscem była Prałatura Mixepolitana w Oaxaca, którą prowadzili salezjanie. Szczęśliwy z tego spotkania z Bogiem na łonie natury i z prostymi mieszkańcami z wiosek, pomyślałem: “A dlaczego nie na całe życie?”. I tak oto ostatecznie złożyłem pierwsze śluby 16 sierpnia 1989 r. w Tlaquepaque.
Jestem salezjaninem Księdza Bosko, ponieważ czuję, że jestem kochany przez Jezusa, a kierując się pragnieniem upodobnienia się do Niego, zechciałem naśladować Go w stylu Księdza Bosko.
Co Ksiądz wnosi ze sobą po KG28?
Posłuszeństwo, które nie było w moich planach! (śmieje się).
Doświadczenie, które było moim udziałem na Valdocco, było bardzo piękne. Wydaje mi się, że KG28, z całą jej specyfiką, była jedyna w swoim rodzaju.
Pozostało mi pragnienie uobecnienia Księdza Bosko dzisiaj, w jego stylu, w jego miłości do młodzieży i w jego zamiarze zaprowadzenia ludzi młodych do Boga. Pozostał wybór charyzmatycznego stylu życia we wspólnocie, służby i posłannictwa. Zrozumialem, że musimy jeszcze lepiej pracować, nie bojąc się innowacji.
W tych pierwszych tygodniach mógł Ksiądz zapoznać się ze swoimi zadaniami? Jakie oczekiwania wiąże Ksiądz z przyszłością?
Od 16 marca znajduję się w Domu inspektorialnym inspektorii MEG w Guadalajarze, ponieważ z powodu wprowadzonych restrykcji nie mogę jeszcze wyjechać do Rzymu. Ale nie uniemożliwia mi to udziału w sesjach zwyczajnych. Już było mi dane wykonać pewne zadania związane z moją funkcją, często kontaktuję się też z inspektorami z mojego regionu oraz szlifuję włoski i angielski.
Mam nadzieję, że w przyszłości uda mi się znaleźć nowe sposoby towarzyszenia współbraciom w ich służbie w regionie. Wydaje mi się, że istnieją sprzyjające perspektywy odnowy znaczenia obecności salezjańskiej w regionie i proszę Ducha Świętego o pomoc w znalezieniu najlepszych dróg w tym względzie.
O czym Ksiądz marzy w odniesieniu do swojego regionu w perspektywie tych sześciu lat pełniania funkcji?
Myślę o Regionie, który będzie umiał postąpić w swojej tożsamości charyzmatycznej i mam nadzieję, że wzrośniemy w naszej bliskości młodzieży, w naszym wspólnym zaangażowaniu ze świeckimi i w nowych powołaniach na gruncie charyzmatu.
