Gwatemala – Kiedy film inspiruje życie

30 sierpień 2018

(ANS –San Pedro Carcha) – Spotkanie z ks. Vittorio Castagna, który “poznał” Księdza Bosko poprzez pewien film i od ośmiu lat jest salezjańskim misjonarzem w Gwatemali. “Dobrze pamiętam moje pierwsze ‘spotkanie’ ze światem salezjańskim. Miało ono miejsce w Waszyngtonie poprzez obejrzenie filmu o Księdzu Bosko z 1988 roku w reżyserii Leandro Castellani, który powstał z okazji stulecia śmierci świętego. Miałem wtedy osiem czy dziewięć lat, mój ojciec pracował w ambasadzie włoskiej w Stanach Zjednoczonych Ameryki...”.  

A co się stało po obejrzeniu tego filmu?

“Kiedy opuściłem USA i wróciłem do Taranto, napotkałem wiele trudności z przystosowaniem się do nowego życia. Moi rodzice zdecydowali się posłać mnie do szkoły prowadzonej przez salezjanów. Byłem od razu zdobyty ich radością i entuzjazmem w przekazywaniu nie tylko słów, ale i edukacji oraz wychowania. I coraz częściej zacząłem zadawać sobie pytanie: Dlaczego nie mógłby pójść ich śladami? Dlaczego nie mógłbym stać się jednym z nich?”.

I tak w 2010 roku został ksiądz salezjaninem kapłanem...

“Było to ukoronowanie marzenia, które nosiłem w swoim sercu. Ale miałem jeszcze jedno pragnienie, po tym jak wysłuchałem licznych świadectw salezjańskich misjonarzy: wyjechać na misje. W ten oto sposób zostałem wysłany do departamentu Petén, na północ Gwatemali. Kiedy przybyłem do tego kraju, poproszono mnie, bym tymczasowo zatrzymał się w dystrykcie Alta Vera Paz, który zamieszkiwała ludność tubylcza – Q’eqchi, by zastąpić chorego współbrara. Od tego czasu upłynęło osiem lat...”.  

Jak wyglądało pierwsze zetknięcie się z misjami?

“Nie było to łatwe, począwszy od trudności związanych ze zrozumieniem języka.

Q’eqchi to ludność tubylcza o bardzo starych korzeniach, potomkowie Majów. Ich kultura jest bardzo otwarta, tak więc nie było problemów z przejęciem elementów i tradycji, z którymi weszła w kontakt na przestrzeni wieków. Obok tradycyjnych rytów Q’eqchi przyjęli także niektóre elementy kultury chrześcijańskiej, co zapoczątkowało proces ewangelizacji, jaki zachodzi wewnątrz silnego synkretyzmu religijnego”.

Jakie są “szczególne rysy” księdza misji?

“Parafię, w której pracuję, zamieszkuje w sumie 250 tys. osób w 350 wioskach. Oprócz ewangelizacji angażujemy się przede wszystkim w edukację. Chociaż nie posiadają wielkich bogactw, Q’eqchi są ludem szczęśliwym. Kiedy się spotykają, pytają jeden drugiego: “Twoje serce jest szczęśliwe?”. To pytanie jest wyrazem głębokiej duchowości i ducha dzielenia się, który ich ożywia”.

Co księdzu dało to dzielenie życia z nimi?

“Przede wszystkim wymiar duchowego ojcostwa. Życie misyjne pomaga mi przezwyciężać stopniowo bariery wewnętrzne i dzielić życie z Q’eqchi, co z kolei stanowi dla mnie drugie nawrócenie ludzkie i duchowe. Myślę, że po ośmiu latach przebywania u ich boku, nauczyłem się obserwować, czekać i okazywać szacunek”.

Źródło: Carlo Tagliani – Maria Ausiliatrice

 

 

InfoANS

ANS - “Agencja iNfo Salezjańska” - jest periodykiem wielotygodniowym telematycznym, organem komunikacji Zgromadzenia Salezjańskiego, zapisanym w Rejestrze Trybunału Rzymskiego pod nr 153/2007.

Ta witryna używa plików cookies także osób trzecich w celu zwiększenia pozytywnego doświadczenia użytkownika (user experience) i w celach statystycznych. Przewijając stronę lub klikając na któryś z jej elementów, wyrażasz zgodę na korzystanie z plików cookies. Chcąc uzyskać więcej informacji w tym względzie lub odmówić zgody, kliknij polecenie „Więcej informacji”.