FOTO HISTORIA
Mendoza, Argentyna – 1901 – 17 kwietnia 1901 r. to data pamiętna dla salezjańskiej placówki w Mendozie, ponieważ tego właśnie dnia pierwszy wino zostało odpowiednio przygotowane (przefiltrowane) przez młodych ludzi szkolących się w zawodach związanych z pracą na wsi i produkcją wina. Ta placówka salezjańska, znajdująca się zawsze w czołówce postępu, umiała dostosować stale swoją ofertę edukacyjną do potrzeb każdej epoki, wciąż pozostając niekwestionowanym punktem odniesienia dla edukacji technicznej i akademickiej w regionie.
Madryt, Hiszpania – 1905 – Z pamięcią historyczną, dotyczącą Madrytu, wiążą się fotografie, na których zostały uchwycone wyjątkowe momenty, przenoszące nas w mionioną epokę. To prezentowane zdjęcie nie tylko podkreśla piękno pokrytego śniegiem miasta, ale także pokazuje starą fasadę salezjańskiej szkoły z dostępem do kościoła Maryi Wspomożycielki. Budynek, który powstał w 1905 r., tworzył jedną bryłę ze szkołą, a został zaprojektowany w jasnych kolarach i przyjaznych kształtach. Według zachowanych kronik, wewnątrz znajdował się bogato zdobiony ołtarz główny, ambona wyrzeźbiona z drewna cedrowego i witraże z maryjnymi elementami. Kościół ten został zburzony w 1955 roku, a na jego miejscu powstało obecne sanktuarium.
Republika Zielonego Przylądka – 1975 – Stulecie pierwszej wyprawy salezjańskiej łączy się także z końcem Estado Novo, portugalskiego państwa korporacjonistycznego, ustanowionego w 1933 r. i trwającego do 1974 r. W 1975 r., wraz z uzyskaniem niepodległości przez Gwineę Bissau, Mozambik, Wyspy Zielonego Przylądka, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Angolę i Timor Wschodni, salezjanie przeorganizowali swoją działalność misyjną. Na Wyspach Zielonego Przylądka, gdzie zrobiono to zdjęcie, ta transformacja była pokojowa. Tutaj salezjanie zostali zaproszeni przez ówczesnego biskupa, który, jak informuje ówczesny Biuletyn Salezjański, chciał „rozwinąć tę obecność i rozszerzyć ją na całą wyspę Saint Vincent.
Madryt, Hiszpania – 1962 – Każdy wielki projekt zaczyna się od marzenia, a w 1962 r. salezjanie ze wspólnoty “Paseo de Extremadura” zrealizowali swoją wizję, która dotyczyła rozbudowy szkoły. Było to coś więcej niż tylko plan architektoniczny, bo ten odzwierciedlał aspiracje rozwijającej się społeczności szkolnej. Linie naniesione na tym arkuszu stanowią wyborażenie związane z przyszłością; marzenie, które zostanie przekształcone w projekt czekający na urzeczywistnienie. Widzimy tutaj projekt szkoły “San Miguel Arcángel” w perspektywie jej dalszego rozwoju. Możemy dostrzec także pewne szczegóły architektoniczne, które odzwierciedlały dążenia salezjanów, którzy chcieli zapewnić swoim uczniom środowisko, które będzie dostosowane do ówczesnych potrzeb.