Według ks. Francisco Cervantesa, delegata ds. duszpasterstwa młodzieży, pomysł zorganizowania podobnego spotkania zrodził się z potrzeby inspektorii i wychowawców do wiary, aby zachęcić ich do refleksji i analizy, zarówno religijnej, jak i katechetycznej, jakie proponują działacze duszpasterscy. Tej inicjatywie przyświecały następujące cele: lepiej dostosować się do rzeczywistości związanej z obecnym społeczeństwem i odpowiedzieć na zaproszenie, jakie skierował papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium, który zachęca do odnowy katechezy z punktu widzenia integralnego towarzyszenia.
Metoda, jaka była zastosowana, starała się wprowadzić w praktykę poznaną wiedzę i zgłębić aspekty, które są szczególnie ważne dla wychowawcy do wiary.
W czasie sesji roboczych miały miejsce trzy konferencje, dyskusja panelowa, dziesięć krótkich kursów oraz prezentacja 12 dobrych praktyk. Konferencje i dyskusja panelowa dostarczyły teoretycznego fundamentu: poprzez nie starano się ukazać w specyficzny sposób znacznie towarzyszenia, integralnej pracy, ważność katechezy i wychowania do wiary według salezjańskiego charyzmatu. Kursy i dobre praktyki pozwoliły utrwalić i zintegrować treści, którym towarzyszyły przykłady związane z katechetyczną praksis, uwypuklając strategie nauczania, system prewencyjny, formację katechetów...
W obozie uczestniczyło 350 osób: rodzice katecheci ze szkół salezjańskich, nauczyciele religii i wychowawcy do wiary, katecheci z oratoriów i salezjańskich parafii, członkowie Rodziny Salezjańskiej, młodzi animatorzy i ogólnie – formatorzy kościelni.
W czasie tego spotkania uczestnicy dzielili się doświadczeniem i omawiali także kryteria, które byłyby wspólne dla formacji katechetycznej bardziej skupiającej się na towarzyszeniu odbiorcy.
