(ANS – Rzym) – Przybycie salezjanów do Argentyny stanowiło pierwszy krok w ekspansji misyjnej Zgromadzenia. Pierwszych 10 synów Księdza Bosko przybyło do tego kraju 14 grudnia 1875 r., po czym się rozdzielili; niektórzy z nich udali się aż do Patagonii.
(ANS – Rzym) – Pierwsza salezjańska placówka na terytorium dzisiejszej Inspektorii Afryki Środkowej (AFC) sięga czasów kolonialnych w Kongu Belgijskim, kiedy to różne zgromadzenia były zaangażowane w ewangelizację i edukację kraju (koniec XIX wieku - początek XX wieku), czyniąc to we współpracy z rządem kolonialnym.
(ANS – Rzym) – Świadczenie o Ewangelii i życie wiarą w słowie i czynie, dawanie szansy młodym ludziom w potrzebie, wspieranie holistycznej edukacji i ochrona Stworzenia: to priorytety dla salezjanów Księdza Bosko z inspektorii niemieckiej pw. św. Bonifacego (GER) od 1916 roku.
(ANS – Rzym) – Salezjanie przybyli do Argentyny 14 grudnia 1875 r. w ramach pierwszej wyprawie misyjnej, którą Ksiądz Bosko wysłał poza Europę i której 150. rocznica przypada w tym roku. Dziesięciu odważnych salezjanów (sześciu księży i czterech koadiutorów) przekroczyło Atlantyk z misją, którą powierzył im Ksiądz Bosko: “Szerzcie nabożeństwo do Maryi Wspomożycielki, a zobaczycie, czym są cuda. Poświęćcie się ludziom młodym i chorym. Szukajcie dusz”.
(ANS – Rzym) – Obecność salezjańska w południowych Włoszech rozpoczęła się wraz z otwarciem pierwszych instytutów, w następstwie licznych próśb i zaproszeń, które Ksiądz Bosko otrzymał od mieszkańców południa. On sam, w marcu 1880 r., odbył podróż do Neapolu, dzięki której mógł zweryfikować niepewne warunki młodzieży i potrzebę aktywnej obecności salezjanów na tym obszarze.
(ANS – Rzym) – Inspektoria Afryki Południowo-Zachodniej (AOS) obejmuje obecnie pięć krajów afrykańskich: Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghanę, Liberię, Sierra Leone i Togo. Utworzona niedawno, 5 lutego 2022 r., jest wynikiem podziału dwóch poprzednich inspektorii Afryki Zachodniej, a mianowicie anglofońskiej Afryki Zachodniej (AFW), obejmującej Sierra Leone, Liberię, Ghanę i Nigerię oraz frankofońskiej Afryki Zachodniej (AFO), obejmującej Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gambię, Gwineę Konakry, Mali, Senegal i Togo.