Jak wielu jej rodaków, Kira uciekła z Ukrainy, gdy wybuchła wojna, “bo sytuacja była naprawdę straszna” – mówi krótko, nie chcąc zbytnio rozwodzić się nad tym, co przeżyła i zobaczyła. Zresztą jej pamięć skupia się przede wsszystkim na tych wszystkich ludziach, którzy najpierw w Polsce, a potem na Słowacji “naprawdę dotknęli jej serca, jej duszy: przynosili różne rzeczy do jedzenia, do picia, wszystko za darmo... Byłam pod wielkim wrażeniem”.

Jej doświadczenie związane z Bratysławą było podobne: uczęszczała do szkoły przez kilka miesięcy, czuła się tam mile widziana, rozumiana i otoczona opieką tych ludzi, którzy “nawet jeśli nie mówi się po rosyjsku, ukraińsku czy słowacku, umieją mówić do ciebie z serca”. Stąd też, gdy poproszono ją, aby zajęła się dziećmi jako wolontariuszka, mimo pewnego wahania, nie mogła odmówić.     

Dziś Kira mówi, że chce zostać na Słowacji, bo pokochała miejscowych ludzi, twierdząc: “Wykonuję swoją pracę z sercem, pomagam ludziom, dzieciom, także Ukraińcom, którzy potrzebują pomocy, i jestem szczęśliwa, gdy widzę, że oni są szczęśliwi, gdy im pomagam, obejmują mnie... teraz wiem, że prawdziwa dobroć istnieje”.

Odczucia Kiry są takie same jak tysięcy innych uchodźców, którzy doświadczyli salezjańskiej gościnności w krajach sąsiadujących z Ukrainą.

Ta pomoc względem nich jest nadal kontynuowana w całej rozciągłości. Np. Witek i Cezary z Polski – odważni młodzi wolontariusze z Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie – odbyli podróż na wschód przez ogarniętą wojną Ukrainę, aby dostarczyć żywność potrzebującym. Pierwszy przystanek był we Lwowie, gdzie wyładowali pierwszą porcję żywności w salezjańskim ośrodku, w którym schronienie znalazło 35 niemowląt i 30 dzieci w wieku od 1 do 5 lat. Po spędzeniu nocy w Niemirowie przedostali się do Zaporoża, na wschodzie Ukrainy, gdzie mimo niebezpieczeństwa i działań wojennych zakończyli swoją misję.

Ponadto, dzięki finansowemu wsparciu ze strony organizacji pozarządowej “Jugend Eine Welt” z Preszowa we wschodniej Słowacji, do Lwowa wyjechał transport z ponad 30 paletami pomocy humanitarnej, która potem trafi, zależnie od potrzeb, do różnych miejscowości. 

I na koniec kilka słów o innych, spośród bardzo wielu, podejmowanych inicjatyw, o których należy wspomnieć. 65 małoletnich uchodźców ukraińskich brało udział w dwutygodniowym obozie letnim nad morzem, skąd już powrócili pełni dobrych wspomnień i doświadczeń, w dalszym ciągu mając możliwość uczestniczenia w akcjach letnich organizowanych przez oratoria salezjańskie. Kontynuowana jest działalność młodych wolontariuszy salezjańskich zarówno na obozach dla małoletnich uchodźców przebywających w tym kraju – w tym ponad 500 ukraińskich dzieci i młodzieży – jak i na innych obozach letnich organizowanych przez salezjanów, jak ten rozpoczęty w Bratysławie, w którym bierze udział 260 dzieci, w tym również wielu małych uchodźców z Ukrainy.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet